عضو هیئت‌مدیره انجمن علمی حملونقل هوایی مدل همکاری ایران و چین را برای فاز دوم توسعه فرودگاه بین‌المللی امام استفاده از منابع ملی خواند و تاکید کرد که برای توسعه این زیرساخت شایسته‌تر و مناسب‌تر بود که قرارداد به صورت سرمایه‌گذاری واقعی یا تامین مالی باشد.
به گزارش پایگاه خبری ترابران، 4 آذر بود که عملیات اجرایی فاز دوم توسعه فرودگاه بین‌المللی امام در قالب نخستین پروژه طرح «ایران به پیش» وزارت راه و شهرسازی آغاز شد. به گفته مهرداد بذرپاش، وزیر راه و شهرسازی، عملیات اجرایی این فاز به ارزش بیش از 2.5 میلیارد یورو با مشارکت طرف خارجی (چینی) انجام خواهد شد. سعید چلندری، مدیرعامل شهر فرودگاهی امام نیز گفته بود که این پروژه از محل تهاتر تا 2.5 میلیارد یورو با مشارکت کنسرسیوم چینی-ایرانی سرمایه‌گذاری و در مدت ۵ سال اجرا خواهد شد.
چلندری از برگزاری 76 جلسه کارشناسی در این زمینه خبر داده و تصریح کرده بود که شرکت چینی «هاکان انرژی» درخواست استفاده از ظرفیت پیمانکار داخلی داد که ما با قرارگاه خاتم مذاکره کردیم و مقرر شد آنها در این پروژه حضور یابند و در نهایت در سفر اخیر معاون اول رئیس‌جمهور این قرارداد امضا و بالاخره امروز اجرا شد.
شرکت چینی پیمانکار است نه سرمایه‌گذار
دو روز بعد در تاریخ 6 آذر مدیرعامل شهر فرودگاهی امام با بیان اینکه در طرح توسعه فاز 2 فرودگاه امام شرکت چینی سرمایه‌گذار نیست و از آنها به‌عنوان پیمانکار استفاده می‌کنیم، افزود: «منابع مالی موردنیاز برای اجرای پروژه کاملاً از محل منابع داخلی است که دولت و وزارت راه و شهرسازی تأمین کرده است.»
چلندری دلیل انتخاب قرارگاه خاتم را کلان بودن پروژه توسعه فرودگاه اعلام و اظهار کرد: «پیمانکار کوچک و دست دوم نمی‌تواند این کار را انجام دهد. برای همین قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء که تجربه، پتانسیل و دانش خاصی دارد با شرکت چینی جوینت شد. »
بهتر بود پول نفت بدون واسطه در اختیار پیمانکار داخلی قرار گیرد
محمدرضا عبدالرحیمی، عضو هیئت‌مدیره انجمن علمی حملونقل هوایی، در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری ترابران درباره این شیوه همکاری تاکید کرد: «مقرر شده است که ایران به چین نفت بدهد و شرکت هاکان انرژی چینی از پول آن برای توسعه فرودگاه امام سرمایه‌گذاری کند. باعث تعجب است که چرا چنین روندی رخ داده است. بهتر بود ایران خود نفت بفروشد و پول آن را به قرارگاه خاتم‌الانیاء بدهد و به واسطه چینی نیازی نباشد.»
او درباره ارزیابی کلی از این پروژه گفت: «از نظر کلی هر اقدامی که به رونق صنعت هوانوردی کشور در توسعه زیرساخت‌ها و در حوزه روبنا بینجامد، اقدامی ضروری و قابل قدر نهادن است. صنعت هوانوردی ایران بسیار عقب افتاده و نیازمند اهتمام و سرمایه‌گذاری چه از ناحیه دولت، که باید با توجه به توسعه سریع کشورهای همسایه و رقبا بیشتر در این صنعت سرمایه‌گذاری کند، چه از ناحیه کشورهای دیگر است.»
عضو هیئت‌مدیره انجمن علمی حملونقل هوایی ادامه داد: «البته سازوکار همکاری باید به شکل سرمایه‌گذاری واقعی باشد. چینی‌ها که روابط سیاسی خوبی با ایران دارند باید در این پروژه‌ها مشاکرت کنند و در قراردادهای سرمایه‌گذاری ورود کنند که مطلوب‌تر است. اگر آنها ایران را شریک سیاسی خود می‌دانند باید به کمک ایران هم بیایند.»
عبدالرحیمی تاکید کرد که اگر امکان سرمایه‌گذاری مستقیم نبود، باید از طرف چینی تامین مالی صورت می‌گرفت.
او خاطرنشان کرد: «اکنون این پروژه با توان مالی خارجی اتفاق نمی‌افتد بلکه به وسیله منابع ملی کشور انجام می‌شود. البته به جای پول، نفت مصرف می‌شود. خواسته ما این است که سرمایه‌گذاری به معنای واقعی انجام شود. یعنی سرمایه‌گذار با پذیرش ریسک‌های تجاری از پول خودش استفاده کند و عایدات سود مورد انتظار را طبق قرارداد دریافت کند.»
لزوم توسعه ناوگان در کنار فرودگاه
این کارشناس صنعت هوانوردی درباره شیوه استفاده از ظرفیت ایجادی حاصل از توسعه فاز دوم فرودگاه عنوان کرد: «البته صرف فرودگاه ما را به مرکز حملونقل یا حتی به یکی از مراکز منطقه تبدیل نمی‌کند. حتماً باید به توسعه ناوگان و به ویژه ناوگان پرچم‌دار جمهوری اسلامی ایران، شرکت هواپیمایی هما، توجه جدی شود؛ حتی اکنون نیز برای این نوسازی دیر شده است.»
عبدالرحیمی در پایان تصریح کرد: «اگر می‌توانستیم شبکه هوایی خود را توسعه دهیم، سهم خوبی از حملونقل هوایی منطقه را به خود اختصاص می‌دادیم.»
