رئیس انجمن صنفی شرکت‌های حملونقل ریلی و خدمات وابسته گفت: «باوجود موقعیت جغرافیایی ممتاز ایران، متاسفانه در سال‌های اخیر در زمینه بهره‌برداری درست از داشته‌ها برای فعال‌کردن ترانزیت و استفاده از این موقعیت ویژه افت شدیدی داشته‌ایم.»
دکتر سبحان نظری در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری ترابران با بیان اینکه ایران به لحاظ دارایی‌ها و امکانات حمل‌ونقلی اعم از طول شبکه‌های ریلی و جاده، تعداد واگن و لکوموتیو و کامیون، میزان مرزهای دریایی و دسترسی به کشورهای همسایه و … رتبه 15 تا 20 جهان را دارد، افزود: «با وجود چنین ثروتی در کشور نوع بهره‌برداری از ناوگان و شبکه، سنتی و بسیار نابهره‌ور است به‌طوری‌که می‌توان گفت نظام مدیریت سنتی، هدردهنده این ثروت بزرگ است.»
او مدیریت کنونی حوزه ریلی کشور را نابهره‌ور خواند و توضیح داد: «باوجود موقعیت جغرافیایی ممتاز نمی‌توان منکر تاثیر بسیار زیاد بهره‌برداری درست از داشته‌ها برای فعال‌کردن ترانزیت شد و استفاده از این موقعیت ویژه بستگی به عملکرد ما دارد که متاسفانه در سال‌های اخیر در این حوزه افت زیادی داشته‌ایم.»
تضعیف ترانزیت ریلی با قدرت گرفتن کشورهای منطقه
رئیس انجمن صنفی شرکت‌های حملونقل ریلی و خدمات وابسته درباره اقدامات کشورهای همسایه در توسعه ریلی و سهم‌گیری از ترانزیت و حمل بار در حوزه ترانزیت، اظهار کرد: «فعالیت‌های ریلی منطقه‌ای اعم از کریدور زنگزور یا احداث خط ریلی از فاو در عراق تا ترکیه و… اگرچه سهمی از بازار ترانزیت منطقه‌ای می‌گیرد، اما تأثیری روی جغرافیای سیاسی ما ندارد؛ بنابراین تا زمانی که شاهد ثبات جغرافیای سیاسی و مرزبندی کشورهای منطقه باشیم، می‌توان روی مزیت‌های سرزمینی ایران حساب باز کرد.»
این کارشناس ریلی، دلیل موضع‌گیری رسمی ایران برای جلوگیری از درگیری آذربایجان و ارمنستان در منطقه قفقاز را پاسداری از مرزهای کشور و جغرافیای سیاسی دانست و تصریح کرد: «به نظر نمی‌رسد راه‌اندازی خطوط ریلی مختلف آثار سوء بلندمدتی برای ایران داشته باشند هرچند که در کوتاه‌مدت با قدرت گرفتن رقبای منطقه‌ای منجر به تضعیف ترانزیت ریلی کشور می‌شود.»
او بیان کرد: «راه‌اندازی و تعریف خطوط مختلف ترانزیتی به‌تنهایی برای سهم‌گیری کافی نیست، بلکه باید زیرساخت درست و کافی داشته باشد و امکان‌سنجی دقیقی برای حمل بار انجام شده باشد؛ اما بسیاری از مسیرهای ترانزیتی کنونی در اطراف ایران، فقط یک پروژه تستی بوده و لزوما شرایط کافی را برای سهم‌گیری ندارد.»
نظری تاکید کرد: «با توجه به موارد ذکر شده، هر کشوری با توجه به مزیت سرزمینی، سیاست‌ها و اقدامات توسعه‌ای و نظام مدیریتی خود سهمی از بازار ترانزیتی را کسب می‌کند که البته این عادلانه است و ما برای حفظ موقعیت خود باید مدیریت درستی در افزایش بهره‌وری داشته‌های کنونی خود داشته باشیم.»
او معتقد است که اقدامات و ادعاهای کشورهای همسایه برای راه‌اندازی خطوط مختلف و دور زدن ایران نباید منجر به اتخاذ تصمیمات عجولانه و بدون کارشناسی در کشور شود بلکه باید هوشمندانه و عاقلانه موقعیت را ارزیابی کرده و ضمن اولویت‌بندی پروژه‌ها با روش‌های تأمین مالی به‌صرفه، ریسک‌زدا و درست، تصمیمات لازم اتخاذ شود.
