«گذرگاه‌های ترانزیتی، مانند آفتاب درخشان دور تا دور کشور را فراگرفته است اما به دلیل مشکلاتی چون کمبود امکانات و تجهیزات توان رقابت نداریم»؛ این مهم‌ترین گلایه‌ای است که محمد سیاوشی، عضو کمیسیون حمل‌ونقل و لجستیک اتاق بازرگانی ایران در چهارمین همایش بین‌المللی اقتصاد دریامحور ایران به زبان آورد و خواستار به وجود آمدن عزمی ملی برای حل این مشکلات شد.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ترابران، محمد سیاوشی، عضو کمیسیون حمل‌ونقل و لجستیک اتاق بازرگانی ایران با طرح این پرسش که با وجود این همه گذرگاه ترانزیتی دور تا دور کشور چه کسی و چه نوع بی‌تدبیری‌هایی توانسته این گذرگاه‌های ترانزیتی آبی، دریایی، ریلی، جاده‌ای، شمال به جنوب و شرق به غرب را بی‌اثر یا کم اثر کند؟ گفت: «با وجود این همه گذرگاه امروز نباید می‌گفتیم ایران از منظر مسافت و قیمت دیگر توان رقابت ندارد. عجیب است که با وجود این حجم از گذرگاه‌ها که مانند خورشید دور تا دور این کشور را گرفته است، به دلیل مشکلاتی چون کمبود امکانات و تجهیزات توان رقابت نداشته باشیم.»
سیاوشی با بیان اینکه واقعیت این است که ما عقب افتاده‌ایم، گفت: «باید از ظرفیت‌های موجود بهره برد، اگر اراده کنیم می‌توانیم از این ظرفیت‌ها به درستی و به خوبی استفاده کنیم. گذرگاه‌ها، فرصت تحول و توسعه را در اختیار کشورها قرار می‌دهند.»
او در بخش دیگری از این سخنرانی با بیان اینکه در حوزه ریلی زیرساخت بسیار مهم است اما از این ظرفیت چقدر استفاده کرده‌ایم؟ اظهار کرد: «ما برای هر یک میلیون تن بار ترانزیتی تنها به ۶ لکوموتیو نیاز داریم. بخش ذی‌نفع و سرمایه‌گذاران بخش خارجی این لکوموتیوها را بیاورند تا امنیت و فعالیت کریدورهایمان تضمین شود.»
عضو کمیسیون حمل‌ونقل و لجستیک اتاق بازرگانی ایران خاطرنشان کرد: «از سال ۱۳۱۷ تا سال ۱۳۹۹ که حوزه ریلی در کشور شروع به کار کرده کل باری که راه‌آهن در این ۸۳ سال حمل کرده معادل یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تن بوده است که برابر عملکرد دو سال سازمان راهداری است.»
او با بیان اینکه می‌توان حمل‌ونقل ریلی را توانمندتر کرد یادآور شد: «اگر می‌خواهیم کریدور و مسیرهای ترانزیتی با ظرفیت‌های طلایی را فعال کنیم اول باید متولی کریدورها را مشخص کرد. اکنون متولی کریدورها مشخص نیست. متولی باید مشخص شود و یک دبیرخانه برای آن تشکیل شود.»
سیاوشی تاکید کرد: «آیین‌نامه‌های خلق‌الساعه، کمبود امکانات و زیرساخت‌ها در مرزها، عدم سرمایه‌گذاری ذی‌نفعان خارجی و نبود کشتی رو-رو مشکلاتی هستند که موجب عدم بهره‌بری از ظرفیت حمل‌ونقل کشور شده‌اند.»
او از عدم هماهنگی سازمان‌های مسئول و دست‌اندرکار گلایه و تاکید کرد: «ما به شرکت‌های حمل‌ونقل نیاز نداریم. ما به کنسرسیوم‌های لجستیکی نیاز داریم که شرکت‌های ریلی، دریایی جاده‌ای و ترخیص ذیل آن قرار گیرند و کنسرسیوم‌ها مشکلات میدان را به دستگاه‌های حاکمیتی منعکس کنند.»
