«ته‌لنجی» هم برای لنجداران سنتی ته کشید و با وضع محدودیت‌های لایحه ساماندهی و نظارت بر تجارت مرزی که واردات کالای همراه ملوان را از ۲۵۰ تن به ۶۰ تن کاهش داد، مردم بومی از مسئولان گلایه دارند که چرا به بهانه مبارزه با قاچاق کالا آنها را به واردات کالای غیرقانونی متهم کرده و عملکرد غیرقانونی عده‌ای اندک را به‌پای کل مردم این مناطق نوشته‌اند.
به گزارش پایگاه خبری ترابران، «لایحه ساماندهی و نظارت بر تجارت مرزی» واردات و فروش کالاهای «ته‌لنجی» را بسیار محدودیت کرده و همین مسئله موجب اعتراض مردم محلی بنادر جنوبی کشور که از این طریق امرار معاش می‌کردند، شده‌است. سهمیه مرزنشینی به ملوانان و لنجداران اجازه می‌داد تا کالاها را با قیمت کمتری وارد کنند و در بازار با قیمت مناسبی به‌دست مردم برسانند. فروش این کالاها که اصطلاحاً «ته‌لنجی» به آن می‌گوید منبع درآمد اغلب مردم محلی در این مناطق بود که حالا محدودیت‌های جدید باعث از رونق افتادن بازارهای محلی شده‌است.
ناخدا رضا حسین‌زاده، مدیرعامل شرکت تعاونی لنجداران ساحل‌نشینان بندر کنگ و بندر لنگه در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری ترابران به این موضوع مهر تایید زد و از اینکه به بهانه مبارزه با قاچاق کالا مردم این مناطق به حمل بار غیرقانونی متهم شدند گلایه کرد.
لنجداری حرفه‌ای عام‌المنفعه
ناخدا حسین‌زاده گفت: «این منطقه با کمبود آب مواجه است برای همین کشاورزی رونق ندارد و همه زندگی مردم از طریق دریا می‌گذرد؛ برخی از راه صیادی و برخی از طریق باربری در دریا با همین لنج‌ها امرارمعاش می‌کنند که اگر این دو نباشد مردم بیکار می‌شوند و زندگی آنها نابود می‌شود.»
او با تاکید بر اینکه روی هر شناور ۷ ملوان کار می‌کند و هر ملوانی هم ۵ سر عائله دارد که به او وابسته هستند و از طریق دریا نان می‌خورند، یادآور شد: «فقط هم ملوانان نیستند. از کارگری که بار لنج را تخلیه می‌کند تا راننده ماشین حمل بار، مغازه‌دار حتی هتل‌داران و خانواده‌هایشان به دریا وابسته هستند.»
او افزود: «فراتر از اینها، دولت هم به‌واسطه مالیاتی که دریافت می‌کند نیز از این طریق نفع می‌برد. بنابراین لنجداری عام‌المنفعه است، اما متأسفانه وضع محدودیت‌های جدید باعث شده همه ضرر کنند.»
مدیرعامل شرکت تعاونی لنجداران ساحل‌نشینان بندر کنگ و بندر لنگه وضعیت لنجداران را در گذشته توصیف کرد و گفت: «قبلاً قانون این‌گونه بود که لنجداران می‌توانستند، هر شش ماه یک‌بار ۲۵۰ تن ۹۵ قلم جنس به‌عنوان ته‌لنجی بیاورند که اقلامی چون لوازم‌خانگی، مواد غذایی و پوشاک را شامل می‌شد. قانون تا ۵ ماه پیش همین بود و مردم از این طریق سالیان سال کسب درآمد می‌کردند اما از ۵ ماه پیش قانون جدیدی وضع کردند و محدودیت‌های جدید گذاشتند.»
دولت گفت کلاه بیاورید، مسئولان استانی سر بردند
او در ادامه به محدودیت‌های جدید اشاره کرد و گفت: «الان جلوی واردات ته‌لنجی را گرفته‌اند و حجم آن را به ۶۰ تن کاهش داده‌اند و تعداد اقلام را هم کم کرده‌اند. با این محدودیت برای لنجداران صرفه اقتصادی ندارد که دل به دریا بزنند، آن هم با سوخت ۳۰ هزار تومانی اصلاً نمی‌صرفد. برای یک سفر باید حدود ۵۰ میلیون تومان فقط هزینه سوخت دهیم. این ۵۰ میلیون فقط هزینه سوخت است و باقی هزینه‌ها از جمله نگهداری موتور جداست.»
حسین‌زاده افزود: «قبلاً که این محدودیت‌ها ایجاد نشده بود هر ملوان در ماه تا ۵ میلیون تومان درآمد داشت که همین مبلغ هم چیز زیادی نبود الان که این محدودیت‌ها وضع شده همان درآمد ناچیز هم از دست رفته‌است. کسانی که چنین تصمیمی گرفته‌اند به مردمی که زندگی‌شان از این طریق می‌گذشت بگویند که حالا چه کار کنند و از چه راهی درآمد کسب کنند؟»
او گفت: «من بیشتر مسئولان استانی را مقصر می‌دانم. دولت می‌گوید کلاه بیاور آنها سر می‌برند. ما اعتراضمان را به مسئولان استانی از جمله استاندار و امام جمعه رسانده‌ایم و نامه‌نگاری هم کرده‌ایم اما تا امروز پاسخی نداده‌اند. این محدودیت‌ها ۵ ماه است که به‌شدت اجرا شده و کسب‌وکارهای مردم را از رونق انداخته‌است.»
او تأکید کرد: «اگر این محدویت‌ها ادامه داشته‌باشد لنجداران از بین می‌روند. قبل از وضع این محدودیت‌ها هم چون بارها به‌سمت شناورهای فلزی و کشتی رفته‌بود وضعیت لنجداران مناسب نبود. با وضع این محدودیت هم اوضاع بدتر شده‌است. کاری هم جز همین نامه‌نگاری‌ها از دستمان برنمی‌آید و فقط چشم‌انتظار مسئولان هستیم.»
اجحاف در حق لنجداران
او با اظهار گلایه از این موضوع که متأسفانه مسئولان اصلاً توجهی به لنج‌های سنتی ندارند، گفت: «در زمان جنگ همه کالاهای مورد نیاز مردم از طریق همین لنج‌ها وارد می‌شد و ما تاریخ این شهر هستیم.»
حسین‌زاده افزود: «ما از دولت و مجلس انتظار داریم که لنجداران و ملوان را که روی لنج‌ها روزگار می‌گذرانند، با نگاه خلافکار و قاچاقچی نگاه نکنند. اگر به این مردم نجیب با چنین نظری نگاه شود، در حق آنها اجحاف شده است.»
این لایحه در حق لنجداران و مردم محلی این مناطق اجحاف بزرگی کرده است. این مردم سال‌هاست که از این طریق امرار معاش می‌کنند و حالا با وضع این محدودیت‌ها زندگی آنها به خطر افتاده است. مسئولان باید فکری به حال این مشکل کنند و در اسرع وقت محدودیت‌ها را کاهش دهند.
وضع محدودیت‌های بی‌رویه برای لنجداران فقط باعث می‌شود که قاچاق کالا از راه‌های دیگر افزایش یابد.
این لایحه نشان‌دهنده بی‌توجهی مسئولان به مردم محروم این مناطق است. مسئولان باید درک کنند که این مردم با درآمد اندک خود زندگی می‌کنند و با وضع این محدودیت‌ها زندگی آنها را نابود می‌کنند.
دولت باید به فکر ایجاد اشتغال برای این مردم باشد. اگر دولت بتواند اشتغال را در این مناطق فراهم کند، دیگر مردم به واردات کالاهای ته‌لنجی نیاز نخواهند داشت.
این لایحه باید اصلاح شود. دولت باید با مسئولان استانی این مناطق جلسه بگذارد و مشکلات آنها را حل کند.