بازگشت شرکت رجا به دامان دولت، اگرچه از سوی مدیران این شرکت «کم‌هزینه‌ترین راه خروج از بن‌بست حقوقی» توصیف می‌شود، اما همزمان با هشدار کارشناسان و فعالان صنفی صنعت ریلی درباره تکرار یک خطای قدیمی همراه شده است. در حالی که مدیرعامل شرکت راه‌آهن ج.ا.ا از ابهام در دارایی‌ها و ناهماهنگی ساختاری می‌گوید، نماینده بخش خصوصی از فرسایش اعتماد سرمایه‌گذاران و کارشناس حمل‌ونقل از بی‌ثباتی تصمیم‌ها و بازدهی ناچیز سرمایه سخن می‌گوید؛ مجموعه‌ای از روایت‌ها که یک سؤال مشترک را پررنگ‌تر می‌کند: تا چه زمانی قرار است خصوصی‌سازی ناقص، با بازگشت به دولت جبران شود و چرا رجا به‌جای واگذاری به بخش خصوصی واقعی، دوباره دولتی شد؟

در دومین همایش اقتصاد حمل‌ونقل، سبحان نظری، رئیس انجمن صنفی شرکت‌های حمل‌ونقل ریلی، تصویری از وضعیت امروز ریل ارائه داد؛ ریل قرار بود ستون فقرات جابه‌جایی مسافر و بار باشد اما سهمی تک‌رقمی دارد و به حاشیه سیاست‌گذاری رانده شده است. صندوق توسعه حمل‌ونقل خاک می‌خورد، قیمت انرژی به نفع جاده یارانه می‌سوزاند و قیمت‌گذاری‌های دستوری نفس قطار را بریده‌اند. بخش خصوصی حضور دارد اما دیده نمی‌شود و برنامه‌ها هست اما اجرا نه. نتیجه روشن است؛ ریل مظلوم، جاده فربه و اقتصادی که همچنان هزینه تصمیم‌های ناتمام را می‌پردازد.