اصفهان در کانون توسعه ریلی؛ نشانه‌هایی از یک چرخش استراتژیک در بارگیری و تعمیرات
دکتر جبارعلی ذاکری، مدیرعامل شرکت راه‌آهن ج.ا.ا در ادامه بازدیدهای میدانی برای بررسی عملکرد راه‌آهن مناطق پربار کشور، روز ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۴ به استان اصفهان رفت؛ استان اصفهان نه فقط از منظر میزان حجم بار، بلکه از نظر ظرفیت‌های نهفته در تعمیرات واگن و زیرساخت‌های پشتیبانی، یکی از پنج قطب کلیدی شبکه ریلی کشور به شمار می‌رود.
نقش محوری اصفهان در تزریق بار به شبکه ملی
این سفر در ادامه سیاست جدید راه‌آهن برای تمرکز بر مناطق پرظرفیت صورت گرفت؛ سیاستی که از ابتدای سال جاری با هدف تحقق حمل ۵۴ میلیون تن بار کلید خورده و حالا در مسیر اجرا، به‌دنبال رفع گلوگاه‌ها و چالش‌های مناطق پرتقاضا است.
ذاکری در بازدید از ایستگاه‌ها و دپوهای تعمیراتی منطقه، با صراحت از «نقش محوری اصفهان در تزریق بار به شبکه ملی» سخن گفت و بر لزوم تقویت زیرساخت‌های این منطقه تأکید کرد. به گفته او، بار اصفهان تنها محدود به نیازهای داخلی نیست، بلکه این منطقه بارهای معادن استان‌های مرکزی و شرقی و حتی محموله‌های صادراتی و وارداتی را نیز پوشش می‌دهد؛ از همین‌رو، افزایش ظرفیت دپو، تسهیل فرآیند تعمیرات، و هماهنگی بیشتر با شرکت‌های حمل‌ونقل ریلی به‌عنوان اولویت‌هایی جدی در دستور کار قرار گرفته است.
بیشتر بخوانید:
تکمیل کریدورهای ریلی، کلید جهش اقتصادی ایران
جهش ۶۴ همتی در صنعت ریلی ایران
توسعه همکاری‌های ایران و بلاروس از طریق گذرگاه ریلی شمال جنوب و برقراری پرواز مستقیم بین ایران بلاروس
سهم فراتر اصفهان در حمل بین‌الملل
بر اساس برنامه‌ریزی صورت‌گرفته، از مجموع هدف‌گذاری ۵۴ میلیون تُن، حدود ۸ میلیون تن به بارهای بین‌المللی از جمله صادرات، واردات و ترانزیت اختصاص دارد. این در حالی است که سهم اصفهان، به دلیل موقعیت جغرافیایی و تنوع بارگیری، می‌تواند از متوسط کشوری فراتر رود؛ مشروط بر آنکه اختلالات تعمیراتی و کمبود زیرساختی برطرف شود.
ذاکری در حاشیه این بازدید، به مذاکرات با شرکت‌های بخش خصوصی نیز اشاره کرد؛ مذاکراتی که قرار است زمینه‌ساز توسعه تعمیرگاه‌های ریلی و ارتقای توان عملیاتی دپوهای واگن در منطقه اصفهان باشد.
احیای مناطق پر پتانسیل
در شرایطی که راه‌آهن کشور با چالش کمبود لکوموتیو و ضعف زیرساخت‌های نگهداری مواجه است، تمرکز بر قطب‌هایی مانند اصفهان می‌تواند بخشی از توان از دست‌رفته شبکه ریلی را احیا کند—به‌ویژه اگر همزمان با توسعه زیرساخت، اصلاح ساختارهای مدیریتی نیز در دستور کار قرار گیرد.
گزارش‌های میدانی از راه‌آهن اصفهان نشان می‌دهد که ظرفیت موجود، با کمی سرمایه‌گذاری هدفمند، می‌تواند به‌سرعت به گره‌گشایی از مشکلات مزمن شبکه ریلی کمک کند. این بازدید، فارغ از ابعاد نمایشی، نشانه‌ای از چرخش راهبردی به‌سوی احیای مناطق پرپتانسیل ریلی است—چرخشی که اگر با پشتوانه اجرایی همراه شود، می‌تواند معادله حمل‌ونقل بار در کشور را از نو بازتعریف کند.
