بازدید از نمایشگاه صنعت ۱۴۰۴ فرصتی بود تا از نزدیک با تلاش‌ها، دغدغه‌ها و نگاه فعالان صنعتی کشور آشنا شوم. گفت‌وگو با تولیدکنندگان، مهندسان و کارآفرینان نشان می‌داد که روح تولید و خلاقیت هنوز زنده است، اما نفس‌ها به سختی بالا می‌آید.
صنعت ایران امروز در نقطه‌ای ایستاده که میان امید و واقعیت قرار دارد.
امید، از آن جهت که ظرفیت‌های انسانی، فنی و علمی کشور چشمگیر است؛ جوانان توانمند، شرکت‌های دانش‌بنیان و بخش خصوصی پویا هنوز انگیزه دارند.
اما واقعیت آن است که بی‌ثباتی تصمیم‌ها، بروکراسی پیچیده، نوسانات اقتصادی و کمبود زیرساخت‌های حملونقل و لجستیک، بخش بزرگی از انرژی صنعت را می‌بلعد.
وقتی تولیدکننده نمی‌داند فردا نرخ ارز، تعرفه یا بخشنامه‌ها چه خواهند بود، دیگر نمی‌تواند برای آینده برنامه‌ریزی کند.
صنعت با «نااطمینانی» رشد نمی‌کند؛ صنعت به ثبات، پیش‌بینی‌پذیری و اعتماد متقابل میان دولت و بخش خصوصی نیاز دارد.
به عنوان رئیس کمیسیون حملونقل اتاق بازرگانی، معتقدم صنعت و حملونقل دو بال یک پرواز هستند.
هیچ صنعتی بدون شبکه حملونقل کارآمد و لجستیک هوشمند نمی‌تواند رقابتی شود. توسعه زیرساخت‌های جاده‌ای، ریلی و بندری باید هم‌زمان با سیاست‌های صنعتی پیش برود؛ در غیر این صورت، تولید در کارخانه می‌ماند و به بازار نمی‌رسد. نمایشگاه امسال به‌خوبی نشان داد که توان داخلی وجود دارد، اما نیاز به تصمیم‌گیری شجاعانه و پایدار داریم.
باید از شعار «حمایت از تولید» عبور کنیم و به مرحله‌ای برسیم که تولیدکننده احساس امنیت و پیشرفت واقعی کند.
صنعت ایران می‌تواند متحول شود؛ نه با وعده، بلکه با اعتماد، برنامه و ثبات تصمیم‌ها.
این نمایشگاه یادآوری بود که اگر سیاست‌گذاری درست باشد، «توانستن» دیگر شعار نیست — واقعیت است.
