نزاع اصلی بر سر مکانیزم تصویب متمرکز شده است: «پذیرش ضمنی» در برابر «تصویب صریح». آمریکا و عربستان خواستار تصویب صریح هستند که نیازمند اقدام رسمی دوسوم کشورهای عضو برای اجرایی شدن است و می‌تواند سال‌ها طول بکشد. در مقابل، پذیرش ضمنی با اجماع، ظرف 10 ماه اجرایی می‌شود، به شرط عدم اعتراض کافی کشورهای عضو. تفاوت کلیدی در تعداد رای‌دهندگان است: 128 کشور برای تصمیم رویه‌ای، اما فقط 95 کشور عضو ضمیمه ششم کنوانسیون مارپل (قوانین آلودگی هوا از کشتی‌ها) برای رای نهایی.
یونان، بزرگترین قدرت کشتیرانی جهان، رسماً اعتراض خود را اعلام کرد. وزیر کشتیرانی یونان، کیکیلیاس، در مصاحبه تلویزیونی تأکید کرد: «این موضوع شامل منافع ملی مهمی است.» او افزود که یونان شروط مشخصی برای حمایت از اقدامات IMO در اتحادیه اروپا تعیین کرده است. همزمان، اتحادیه کشتی‌داران قبرس (CUS) در بیانیه‌ای «فوری» از دولت قبرس و تمام کشورهای عضو اتحادیه اروپا خواست علیه چارچوب Net-Zero رای دهند تا زمان بیشتری برای دستیابی به اجماع فراهم شود.
ابهام درباره آینده قوانین اروپایی FuelEU Maritime و سیستم تجارت انتشار (ETS) به شکاف‌ها دامن زده است. کمیسیون اروپا تاکنون تضمین نداده که در صورت تصویب چارچوب IMO، این قوانین منطقه‌ای را لغو خواهد کرد. این ابهام موجب شده کشورهایی مثل یونان، مالت و قبرس که صنعت کشتیرانی بخش عمده‌ای از اقتصادشان را تشکیل می‌دهد، نگران رقابت‌پذیری خود در برابر رقبای غیراروپایی باشند.
اتحادیه اروپا که فقط وضعیت ناظر در IMO دارد و حق رای ندارد، در موقعیت دشواری قرار گرفته است. هرچند کشورهای عضو به طور سنتی از موضع مشترک بروکسل پیروی می‌کنند، شکاف‌های داخلی اکنون آشکار شده است. صنعت کشتیرانی در یونان و قبرس ده‌ها هزار شغل و بخش قابل توجهی از تولید ناخالص داخلی و درآمد ارزی این کشورها را تشکیل می‌دهد.
با نزدیک شدن به ساعات نهایی مذاکرات، سوال اصلی این است: آیا بروکسل سکوت خود را خواهد شکست؟ عدم حضور فعال کمیسیون اروپا در این مرحله حساس، نه تنها اتحاد اروپایی‌ها را تضعیف کرده، بلکه به مخالفان فرصت داده تا با استفاده از پیچیدگی‌های رویه‌ای، مسیر تصویب توافق را دشوارتر کنند.
