سخن سردبیر
پس از چهار دهه از جنگ تحمیلی، همچنان درگیر بحران‌هایی هستیم که ضعف‌های ساختاری ما در مدیریت بحران و لجستیک را آشکار می‌کنند؛ از فاجعه آتش‌سوزی بندر شهید رجایی گرفته تا ناتوانی در برآورد، تأمین و توزیع روان کالا. ریشه این مشکلات در تفکر انحصارطلبانه و تصدی‌گرایانه مدیران است که با حبس قدرت تصمیم‌گیری و عدم اشتراک داده‌های کلان – پیش‌نیاز شکل‌گیری زنجیره‌های تأمین کارآمد – مانع ایجاد نظام لجستیکی چابک شده‌اند. مدیرانی که یا از عمق این ضعف بی‌خبرند یا آگاهانه با خیال خام تقویت جزیره‌های مدیریتی خود، بر این غده سرطانی سرپوش می‌گذارند. این ویروس فکری حتی به بخش خصوصی سرایت کرده و صنعت پخش و توزیع را که توسط بخش تولید به گروگان گرفته شده، از پیشرفت بازداشته است؛ اکنون تنها راه نجات، پوست‌اندازی و کشیدن خط بطلان بر این نگرش محدودیت‌آفرین است.
در این شماره ماهنامه ترابران می‌خوانید:
■ صنعت پخش و لجستیک ایران در بزنگاه تحول
دو گزارش ویژه از بحران شرکت‌های پخش و توزیع کالا؛ چرا مدل 3PL تنها راه نجات زنجیره تأمین کشور است؟ گفتگو با مدیران انجمن صنعت پخش و وزارت صمت.
■ حمل و نقل جاده‌ای: 3 بحران اصلی در 1403
از اعتصاب کامیون‌داران تا سه‌نرخی شدن گازوئیل و چالش پلتفرم‌های دیجیتال حمل بار؛ آیا ترابرنت دوست یا دشمن رانندگان کامیون است؟
■ آینده حمل دریایی: رشد 13.5% ناوگان در 2025
بندر شهید رجایی در مقایسه با 10 بندر برتر جهان؛ چرا امنیت کانتینری و استانداردهای ضدتروریسم اولویت فوری ماست؟
■ صنعت هوایی ایران: 2 بحران حیاتی
دستمزد مهندسان MRO در برابر مسئولیت سنگین تعمیرات هواپیما + چرا بدون هوش مصنوعی در فرودگاه‌ها از رقابت جهانی حذف می‌شویم؟
■ 100 سال قانون رانندگی در ایران
تاریخچه مقررات راهنمایی و رانندگی از 1303 تا 1403؛ کدام استانداردهای ایمنی حمل و نقل نیاز به بازنگری فوری دارند؟
