ایران، کشوری با جایگاه ژئوپلیتیکی ممتاز و مسیری طبیعی میان شمال و جنوب، سالهاست از مزیت ترانزیتی خود بهره کافی نبرده است. رویداد اخیر عبور محمولههای تجاری ترکیه از طریق سوریه برای رسیدن به خلیج فارس، نشانه آشکاری از تغییر مسیر تجارت منطقهای است.
مسیر شرقی کریدور شمال-جنوب (INSTC) بهویژه پس از ارسال اولین محموله بار از هند به آسیای مرکزی از طریق ایران، به نقطه عطف جدیدی رسیده است. این مسیر نه تنها فرصتی برای کاهش وابستگی هند به چین در منابع معدنی است، بلکه به عنوان یک گزینه جایگزین برای کانال سوئز، نقشی کلیدی در تحقق اهداف تجاری و اتصال هند به بازارهای آسیای مرکزی ایفا میکند.
بهگفته دکتر پرویز باورصاد، ۴۶ سال غفلت از نهادینهسازی روابط ترانزیتی و عقبماندگی پروژههای ریلی، ایران را در معرض «محاصره کریدوری» قرار داده است. او معتقد است همسایگان با اتکا به طراحیهای بلندمدت آمریکا و مسیرهایی چون زنگزور، گزینههای جایگزین ایران را تثبیت میکنند. باورصاد «خفگی کریدوری» را امتداد فشارهای تحریمی میداند و ریشه بخشی از آن را در تکمیلنشدن حلقههای حیاتی مانند تبریز–نوردوز و عسلویه–ماهشهر میبیند. راه برونرفت از نظر او، اصلاح حکمرانی، تکمیل زیرساختهای ریلی و ایجاد شرکتهای مشترک حملونقلی است و جایگاه آینده ایران در زنجیره تأمین به تصمیمات سیاسی و دیپلماسی گره خورده است.
در نشست «کریدور زنگزور؛ از ایده تا واقعیت»، پیامدهای مسیر «TRIPP» و جنگ کریدورها بر جایگاه ترانزیتی ایران واکاوی شد. TRIPP فقط یک مسیر تازه نیست؛ جابهجایی موازنه در قفقاز است که میتواند «فرونشست ژئوپلیتیکی» ایران را رقم بزند. جمعبندی بحثها بر ضرورت فعالسازی کریدور ارس و پیوند دادن شمال–جنوب به شرق–غرب در چارچوب قواعد نظم بینالملل تأکید دارد.
«مسیر ترامپ» در نگاه کارشناسان فراتر از یک پروژه ترانزیتی است؛ طرحی که میتواند چینش کریدورهای منطقه را به زیان ایران بازتعریف کند. این گزارش، ابعاد ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیکی آن، پیوند با «زنگزور» و نقش ترکیه و آذربایجان را بررسی میکند. بر پایه گفتوگو با دکتر احمد کاظمی، فعالسازی «کریدور ارس» بهعنوان گزینهای بومی برای ایجاد موازنه پیشنهاد میشود.
ایران، کشوری با جایگاه ژئوپلیتیکی ممتاز و مسیری طبیعی میان شمال و جنوب، سالهاست از مزیت ترانزیتی خود بهره کافی نبرده است. رویداد اخیر عبور محمولههای تجاری ترکیه از طریق
مسیر شرقی کریدور شمال-جنوب (INSTC) بهویژه پس از ارسال اولین محموله بار از هند به آسیای مرکزی از طریق ایران، به نقطه عطف جدیدی رسیده است. این مسیر نه تنها
بهگفته دکتر پرویز باورصاد، ۴۶ سال غفلت از نهادینهسازی روابط ترانزیتی و عقبماندگی پروژههای ریلی، ایران را در معرض «محاصره کریدوری» قرار داده است. او معتقد است همسایگان با اتکا
در نشست «کریدور زنگزور؛ از ایده تا واقعیت»، پیامدهای مسیر «TRIPP» و جنگ کریدورها بر جایگاه ترانزیتی ایران واکاوی شد. TRIPP فقط یک مسیر تازه نیست؛ جابهجایی موازنه در قفقاز
«مسیر ترامپ» در نگاه کارشناسان فراتر از یک پروژه ترانزیتی است؛ طرحی که میتواند چینش کریدورهای منطقه را به زیان ایران بازتعریف کند. این گزارش، ابعاد ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیکی آن،
ایران، کشوری با جایگاه ژئوپلیتیکی ممتاز و مسیری طبیعی میان شمال و جنوب، سالهاست از مزیت ترانزیتی خود بهره کافی نبرده است. رویداد اخیر عبور محمولههای تجاری ترکیه از طریق سوریه برای رسیدن به خلیج فارس، نشانه آشکاری از تغییر مسیر تجارت منطقهای است.
مسیر شرقی کریدور شمال-جنوب (INSTC) بهویژه پس از ارسال اولین محموله بار از هند به آسیای مرکزی از طریق ایران، به نقطه عطف جدیدی رسیده است. این مسیر نه تنها فرصتی برای کاهش وابستگی هند به چین در منابع معدنی است، بلکه به عنوان یک گزینه جایگزین برای کانال سوئز،
بهگفته دکتر پرویز باورصاد، ۴۶ سال غفلت از نهادینهسازی روابط ترانزیتی و عقبماندگی پروژههای ریلی، ایران را در معرض «محاصره کریدوری» قرار داده است. او معتقد است همسایگان با اتکا به طراحیهای بلندمدت آمریکا و مسیرهایی چون زنگزور، گزینههای جایگزین ایران را تثبیت میکنند. باورصاد «خفگی کریدوری» را امتداد فشارهای
در نشست «کریدور زنگزور؛ از ایده تا واقعیت»، پیامدهای مسیر «TRIPP» و جنگ کریدورها بر جایگاه ترانزیتی ایران واکاوی شد. TRIPP فقط یک مسیر تازه نیست؛ جابهجایی موازنه در قفقاز است که میتواند «فرونشست ژئوپلیتیکی» ایران را رقم بزند. جمعبندی بحثها بر ضرورت فعالسازی کریدور ارس و پیوند دادن شمال–جنوب
«مسیر ترامپ» در نگاه کارشناسان فراتر از یک پروژه ترانزیتی است؛ طرحی که میتواند چینش کریدورهای منطقه را به زیان ایران بازتعریف کند. این گزارش، ابعاد ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیکی آن، پیوند با «زنگزور» و نقش ترکیه و آذربایجان را بررسی میکند. بر پایه گفتوگو با دکتر احمد کاظمی، فعالسازی «کریدور
ایران، کشوری با جایگاه ژئوپلیتیکی ممتاز و مسیری طبیعی میان شمال و جنوب، سالهاست از مزیت ترانزیتی خود بهره کافی نبرده است. رویداد اخیر عبور محمولههای تجاری ترکیه از طریق سوریه برای رسیدن به خلیج فارس، نشانه آشکاری از تغییر مسیر تجارت منطقهای است.
مسیر شرقی کریدور شمال-جنوب (INSTC) بهویژه پس از ارسال اولین محموله بار از هند به آسیای مرکزی از طریق ایران، به نقطه عطف جدیدی رسیده است. این مسیر نه تنها فرصتی برای کاهش وابستگی هند به چین در منابع معدنی است، بلکه به عنوان یک گزینه جایگزین برای کانال سوئز، نقشی کلیدی در تحقق اهداف تجاری و اتصال هند به بازارهای آسیای مرکزی ایفا میکند.
بهگفته دکتر پرویز باورصاد، ۴۶ سال غفلت از نهادینهسازی روابط ترانزیتی و عقبماندگی پروژههای ریلی، ایران را در معرض «محاصره کریدوری» قرار داده است. او معتقد است همسایگان با اتکا به طراحیهای بلندمدت آمریکا و مسیرهایی چون زنگزور، گزینههای جایگزین ایران را تثبیت میکنند. باورصاد «خفگی کریدوری» را امتداد فشارهای تحریمی میداند و ریشه بخشی از آن را در تکمیلنشدن حلقههای حیاتی مانند تبریز–نوردوز و عسلویه–ماهشهر میبیند. راه برونرفت از نظر او، اصلاح حکمرانی، تکمیل زیرساختهای ریلی و ایجاد شرکتهای
در نشست «کریدور زنگزور؛ از ایده تا واقعیت»، پیامدهای مسیر «TRIPP» و جنگ کریدورها بر جایگاه ترانزیتی ایران واکاوی شد. TRIPP فقط یک مسیر تازه نیست؛ جابهجایی موازنه در قفقاز است که میتواند «فرونشست ژئوپلیتیکی» ایران را رقم بزند. جمعبندی بحثها بر ضرورت فعالسازی کریدور ارس و پیوند دادن شمال–جنوب به شرق–غرب در چارچوب قواعد نظم بینالملل تأکید دارد.
«مسیر ترامپ» در نگاه کارشناسان فراتر از یک پروژه ترانزیتی است؛ طرحی که میتواند چینش کریدورهای منطقه را به زیان ایران بازتعریف کند. این گزارش، ابعاد ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیکی آن، پیوند با «زنگزور» و نقش ترکیه و آذربایجان را بررسی میکند. بر پایه گفتوگو با دکتر احمد کاظمی، فعالسازی «کریدور ارس» بهعنوان گزینهای بومی برای ایجاد موازنه پیشنهاد میشود.
