گزارش نشست «نوسازی زيرساخت های حمل: عبور از گلوگاه ها» در کنفرانس برک بالک اروپا ۲۰۲۵
صنعت حمل فوق سنگين اروپا در انتظار سامانه يکپارچه
در نشست تخصصی «نوسازی زیرساخت‌های حمل: عبور از گلوگاه‌ها» که در چارچوب بیستمین کنفرانس برک‌بالک اروپا (13-15 مه، روتردام) برگزار شد، پریسا کاوه، مدیرعامل شرکت کشتیرانی ناستراک، مجموعه‌ای از پیشنهادها برای کاهش گلوگاه‌های مجوزدهی در حمل فوق‌سنگین طرح کرد.
کاوه که در کنار پنج متخصص برجسته صنعت – از پروژه‌های صنعتی دی‌اچ‌ال، دی‌پی‌ورلد آنتورپ، انجمن کارفرمایان حمل فوق‌سنگین لهستان و تکنیکاس رئونیداس – سخن می‌گفت، اظهار کرد: «اروپا همچنان برای حمل کالای فوق‌سنگین فاقد سامانه دیجیتال یکپارچه است. شرکت‌ها ناچارند با دولت‌های متعدد مکاتبه کنند و این فرایند را طولانی و پرهزینه می‌کند.»
او یک چارچوب سه‌گانه را توضیح داد: ایجاد سامانه واحد مجوزدهی، احداث کریدورهای ویژه حمل سنگین و تقویت زیرساخت‌های بندری همراه با برنامه‌های آموزشی. این محورها در بحث پنل، که با مدیریت دنیس دولین پیش می‌رفت، از سوی دیگر سخنرانان نیز در قالب دیدگاه‌های مکمل طرح شد.
فقدان هماهنگی، پروژه‌ها را گران کرده است
لوکاش چوالچوک، رئیس انجمن کارفرمایان حمل فوق‌سنگین لهستان و عضو هیئت‌مدیره ESTA Europe، گفت: «بوروکراسی. وقتی به حمل فوق‌سنگین می‌رسیم، در اروپا اتحادیه‌ای وجود ندارد.» کاوه این نکته را تأیید کرد و گفت: «برای دریافت مجوزها در کشورهای اروپایی، سیستم‌های دیجیتال هماهنگ وجود ندارد و شرکت‌ها ناچار به مراجعه به دولت‌های متعدد هستند.»
ماورو وارلا آرماس، مدیر پیشنهادهای لجستیکی در تکنیکاس رئونیداس، ابعاد مالی و سیاسی مسئله را تشریح کرد: «پول زیادی به‌دلیل فقدان ارتباط بین کشورها از دست می‌رود. موضوع جنبه سیاسی دارد و هر کشور به روش خود عمل می‌کند.» او افزود: «به یک نهاد واحد نیاز داریم که بنادر، جاده‌ها و مجوزها را مدیریت کند و الزامات باید در سراسر اروپا اجباری باشد. اروپا در حوزه‌های دیگر یکپارچه عمل می‌کند، اما برای حمل فوق‌سنگین این هماهنگی وجود ندارد.»
زیرساخت‌های فرسوده پاسخ‌گوی تقاضای جدید نیست
ادی چیوران، مدیرعامل دی‌پی‌ورلد آنتورپ، گفت: «در 20-30 سال گذشته، بنادر بر توسعه ظرفیت کانتینری متمرکز بودند و برک‌بالک کمتر مورد توجه قرار گرفت.» او هشدار داد: «اگر امروز تصمیم به ساخت اسکله جدید بگیریم، در خوش‌بینانه‌ترین حالت 5-10 سال طول می‌کشد تا به بهره‌برداری برسد.» به‌گفته او، با رشد بخش انرژی – به‌ویژه تجدیدپذیرها – تقاضا برای ظرفیت و دسترسی برک‌بالک افزایش یافته است.
کاوه به ابعاد فنی اشاره کرد: استحکام ناکافی اسکله‌ها، فرسودگی پل‌ها و کمبود نیروی متخصص. او گفت: «ایجاد کریدورهای ویژه برای حمل بارهای سنگین ضروری است و برای جذب نیروی جوان به برنامه‌های آموزشی نیاز داریم.»
پس از برگزیت: فرایندها کمی آسان‌تر، چالش‌ها همچنان باقی
کاوه درباره بریتانیا گفت: «پس از برگزیت، فرایندهای اداری اضافی ایجاد شد. اکنون با درک بهتر تغییرات، کار کمی آسان‌تر شده، اما چالش‌ها مشابه سایر نقاط اروپاست: عملیات در نواحی روستایی، پل‌های ضعیف و تعداد محدود بنادری که توان پذیرش حمل فوق‌سنگین را دارند؛ به ترمینال‌های جدید نیاز داریم.»
مسیر رگولاتوری و الزامات اجرایی
چوالچوک خبر داد: «کمیسیون اروپا در حال تدوین دستورالعملی با تمرکز بر همکاری بین کشورهای عضو و دیجیتال‌سازی است. هدف، ایجاد «مرکز واحد» (one-stop shop) برای مجوزدهی است.»
اندی تایت، رئیس بازرگانی جهانی پروژه‌های صنعتی دی‌اچ‌ال، بر تعامل زودهنگام و تبادل اطلاعات با صاحبان کالا تأکید کرد و گفت باید به فرایند تدارکات نیز توجه شود: «هیچ ارائه‌دهنده‌ای نمی‌تواند پاسخ‌گوی همه نیازها باشد. باید از برنامه‌های مشتریان پیش از اجرا مطلع شویم.»
چیوران در پایان تأکید کرد: «بنادر فقط یکی از بازیگران هستند و به‌تنهایی قادر به حل این معضلات نیستند. ترمینال‌های کانتینری می‌توانند برک‌بالک بیشتری انجام دهند، اما این امر به آموزش و ورود نسل جدید وابسته است.» او راه‌حل بلندمدت را در سرمایه‌گذاری از مسیر مشارکت‌های عمومی-خصوصی دانست.
