کرایه‌های اتوبوس اربعین بالاخره امسال بعد از چانه‌زنی‌های فراوان کمی افزایش پیدا کرد و تا حدی مالکان اتوبوس و شرکت‌های اتوبوسرانی ابراز رضایت کردند اما دستمزد راننده‌هایی که مالک نیستند افزایش نیافته است! این خبر را تعدادی از رانندگان به ترابران اعلام کردند و تاکید داشتند که همین رقم هم با تاخیر به آنها پرداخت می‌‌شود!

به گزارش پایگاه خبری ترابران، قیمت بلیت‌ اتوبوس برای اربعین چند سالی است که به یک معضل تبدیل شده است؛ مالکان اتوبوس گلایه داشتند که قیمت‌های پایین برای آنها به صرفه نیست. امسال در نهایت با برگزاری جلسات متعدد تصمیم گرفته شد که قیمت بلیت‌ها افزایش یابد. هرچند این افزایش قیمت مطابق آنچه مدنظر مالکان اتوبوس بود، نشد اما رضایت نسبی آنها را در پی داشت.

اما اخباری که به ترابران رسیده نشان می‌دهد وضعیت رانندگانی که مالک اتوبوس نیستند نسبت به سال گذشته تغییر نکرده است و آنها همان دستمزد سال گذشته را دریافت می‌کنند. یکی از این رانندگان حسین فروغی است که از عدم افزایش حقوق رانندگان در ایام اربعین گلایه دارد.

دستمزد ما نه‌تنها زیاد نشد با تاخیر هم پرداخت می‌شود

او به ترابران می‌گوید: «شرکتی که من با آنها کار می‌‌کنم حقوقم را یک ماه است که پرداخت نکرده‌اند. راننده‌های اتوبوس همیشه از نظر حقوق به مشکل برمی‌خورند و مظلوم واقع می‌شوند. پارسال کرایه اربعین ۶۰۰ تومان بود، این کرایه امسال یک میلیون تومان شده است، اما حقوق من راننده همان حقوق پارسال است.»

این فعال صنفی با تاکید بر اینکه راننده‌ها همیشه در تنگنا هستند، اضافه می‌کند:‌ «شرکت‌ها با وجود افزایش کرایه‌های اربعین کرایه ما را افزایش نداده‌اند. نه تنها افزایش ندادند که همان کرایه را هم به موقع هم پرداخت نمی‌کنند. البته این مشکل فقط برای زمان اربعین نیست و همیشه کرایه ما راننده‌های اتوبوس دیر پرداخت می‌شود.»

مشکلات رانندگان اتوبوس در مرزها در اربعین

راننده دیگری که نخواست نامش در گزارش ذکر شود نیز بر عدم افزایش دستمزد رانندگان اتوبوس در ایام اربعین مهر تایید می‌زند.

او سپس به مشکلات دیگری که رانندگان اتوبوس در مرزها دارند اشاره می‌کند و می‌گوید: «اخبار و گزارش‌هایی که رسانه ملی نشان می‌دهند با آنچه در واقعیت وجود دارد، بسیار متفاوت است. در مرزها وضعیت آب و غذا و اسکان و همچنین بهداشت خیلی بد است. به ویژه برای ما رانندگان اصلاً شرایط خوبی نیست.»

او می‌افزاید: «وقتی ما رانند‌ه‌های اتوبوس به مهران می‌رسیم و مسافران را در مرز پیاده می‌کنیم نیاز داریم که بعد از آن رانندگی طولانی مدت جایی باشد که اسکان داشته باشیم و استراحت کنیم. حداقل جایی باشد که بتوانیم برویم دوش بگیریم اما اصلاً چنین جایی وجود ندارد؛ نه پایانه درست و حسابی وجود دارد نه جایی برای اسکان.»

این راننده یادآور می‌شود: «ما بعد از اینکه مسافران را پیاده کردیم باید منتظر مسافر بمانیم که گاهی چند ساعت طول می‌کشد و گاهی یک روز باید معطل باشیم چون مسافر برگشت پیدا نمی‌شود و مجبوریم خالی برگردیم. آن هم در آن هوای گرم.»

او اظهار می‌کند: «ما که راننده هستیم و صاحب اتوبوس نیستیم همیشه این مشکلات را داریم. از طرفی مجبوریم برای اربعین برویم و از طرف دیگر، حقوقمان را هم افزایش نداده‌‌اند و مجبوریم با همان رقم سال گذشته کار کنیم.»

این راننده تاکید می‌کند: «۸۰ درصد ناوگان حمل‌ونقل مسافری را راننده‌‌ها جابه‌جا می‌کنند و مالکان اصلاً پشت ماشین نمی‌نشینند. مالک اتوبوسش را در شرکت می‌خواباند و پولش را می‌گیرد و راننده پشت ماشین می‌نشیند. بنابراین انتظار است به ما راننده‌ها رسیدگی شود.»

هیچ کس به فکر ما رانندگان اتوبوس نیست

مریم عنایتی، راننده زنی است که به همراه همسرش به دل جاده‌ها می‌زند. او نیز به ترابران می‌گوید که دستمزدش نسبت به دستمزدی که پارسال در ایام اربعین دریافت می‌کرد، تغییر نکرده است.

عنایتی با بیان اینکه این رقم خیلی کم است یادآوری می‌کند: «در حالی که یک راننده اتوبوس راه طولانی تا مرز را می‌رود و خطرات و خستگی را به جان می‌خرد اما متاسفانه حقوق ما را زیاد نکردند و کسی هم پاسخگو نیست. با توجه به تورم و افزایش قیمت‌هایی که از سال گذشته تا امسال داشتیم بی‌انصافی است که راننده‌‌های اتوبوس همان دستمزد پارسال را دریافت کنند.»

او می‌گوید: «اگر کرایه‌ها و بلیت اتوبوس افزایش نیافته بود، این کار شاید توجیه داشت اما الان که کرایه‌ها را افزایش داده‌اند، انتظار است دستمزد ما رانندگان را هم افزایش دهند.»

عنایتی در ادامه به دیگر مشکلات رانندگان اربعین در مرزها اشاره می‌‌کند و مانند آن راننده دیگر، خاطرنشان می‌کند:‌ «مشکل دیگری که ما رانندگان اتوبوس در ایام اربعین داریم وضعیت ما در مرزهاست. متاسفانه آنجا هیچ امکاناتی برای ما وجود ندارد و مجبوریم داخل اتوبوس استراحت کنیم.»

او می‌افزاید: «از نظر بهداشتی نیز وضعیت بسیار ضعیف است. هیچ محل اسکانی وجود ندارد که ما راننده‌ها بعد از طی مسافت طولانی که رانندگی کردیم کمی استراحت کنیم و خنک شویم یا حمامی باشد که از آن استفاده کنیم.»

عنایتی با بیان اینکه زمان معطلی ما در مرز از ۳ ساعت تا یک روز طول می‌کشد و در این مدت مجبوریم در اتوبوس باشیم می‌گوید: «اگر بخواهیم کولر را روشن کنیم که از یک طرف باید سوخت مصرف شود و از طرف دیگر آلودگی ایجاد می‌کند همچنین آلودگی صوتی که اتوبوس دارد هم آزاردهنده است؛ بنابراین مجبوریم در این گرما در اتوبوس منتظر باشیم تا شاید مسافر برای مسیر برگشت پیدا شود و بتوانیم برگردیم.»

او تاکید می‌کند: «هیچ کس هم به فکر راننده‌های اتوبوس نیست و مشکلاتی که ما در مرز داریم جایی منعکس نمی‌شود.»