یک کارشناس ارشد حمل و نقل ریلی با بیان اینکه در دولت چهاردهم تکمیل راه‌آهن چابهار - زاهدان و بهره‌برداری از آن جزء اولویت‌ها شناخته می‌شود، گفت: «به همین دلیل، بودجه نسبتا خوبی به آن اختصاص یافته و کار در حال پیشرفت است.»
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ترابران، تا به امروز وعده‌های مختلفی برای افتتاح خط آهن چابهار به زاهدان که از پروژه‌های مهم زیرساختی ریلی کشور است داده شده اما در به‌تازگی وزیر راه‌وشهرسازی قول داده که خط ریلی تا پایان سال ۱۴۰۶ به بهره‌برداری برسد. سیدمرتضی ناصریان، کارشناس ارشد حمل و نقل ریلی هم می‌گوید ۷۵ درصد از این پروژه تکمیل شده است.
در همین زمینه، سیدمرتضی ناصریان، کارشناس ارشد حمل و نقل ریلی با پیش‌بینی اینکه خط ریلی چابهار به زاهدان در سال ۱۴۰۵ به بهره‌برداری می‌رسد، به خبرنگار ترابران یادآور شد: «در دولت جدید کسی وعده نداده که این خط ریلی در سال جاری به بهره‌برداری می‌رسد. تاریخی که مسئولان دولت چهاردهم برای شروع به‌کار خط ریلی چابهار به زاهدان اعلام کره‌اند، پایان سال ۱۴۰۴ است؛ اما فکر می‌کنم انتهای سال ۱۴۰۴ هم به بهره‌برداری نمی‌رسد و سال ۱۴۰۵ می‌توان به آغاز به‌کار این خط ریلی امیدوار بود.»
مشاور ارشد شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل کشور با اشاره به اینکه پیشرفت کلی پروژه خط ریلی چابهار به زاهدان ۷۵ درصد است، گفت: «در دولت چهاردهم هم این طرح ریلی جزء اولویت‌ها شناخته می‌شود و نهاد ریاست‌جمهوری به این پروژه اعتنا دارد. همین طور سازمان برنامه و بودجه و وزارت راه و شهرسازی هم این پروژه را جزء اولویت‌های اول توسعه راه‌آهن تلقی می‌کنند و بودجه تقریبا خوبی به آن اختصاص یافته و کار در حال پیشرفت است.»
وعده‌های مسئولان باید رصد شود
در بخش دیگری از این گفت‌وگو، ناصریان درباره تاخیر در اجرای پروژه‌های عمرانی و وعده‌دهی‌های مختلف مسئولان برای بهره‌برداری از این پروژه‌ها گفت: «صداقت در بیان مسئولان در کشورهای غیر اسلامی هم مهم است و در کشور ما اهمیت بیشتری دارد، زیرا یکی از صفات مومنین و مورد انتظار از کارگزاران نظام اسلامی پایبندی به وعده‌هاست ولی متاسفانه مکرر دیده می‌شود که بعضی از مسئولان وعده‌هایی می‌دهند که محقق نمی‌شود. مثلا می‌گویند این پروژه راه‌آهن را تا سال بعد می‌سازیم ولی دو سال بعدش هم ساخته نمی‌شود. این جور وعده دادن مناسب نظام اسلامی نیست و اعتماد مردم به مسئولان کشور را کاهش می‌دهد.»
او افزود: «اگر مصداق بخواهیم در حوزه کاری اینجانب یعنی توسعه زیربناهای راه‌آهن، می‌توان وعده‌های وزرا و معاونان وزرا یا دیگر مسئولان کشور در هشت سال گذشته را برای پروژه‌های راه‌آهن میانه- اردبیل، تهران- اصفهان، برقی کردن راه‌آهن تهران- مشهد، یا چابهار- زاهدان از رسانه‌های رسمی گردآوری و مقایسه کرد.»
ناصریان یادآور شد: «شاید برای شهروندی مثل من که در تهران هستم، مهم نباشد که این خط ریلی طبق وعده افتتاح شود یا ۴ سال دیرتر اما برای مردم استان‌های دیگر مهم است و خیلی چشم به راه این خطوط آهن هستند. در خصوص برخی از پروژه‌های راه‌آهن، برنامه‌ریزی صنایع و معادن یا حتی برنامه‌ریزی برخی از امور بین‌المللی بستگی به ایجاد خط ریلی دارد.»
او افزود: «البته بحث اینجانب متوجه فرد خاص یا دولت خاص نیست بلکه بحثی کلی است و محدود به حوزه ساخت راه‌آهن یا خاص طرح‌های عمرانی نیست بلکه یک بحث عمومی است هر چند در حوزه طرح‌های عمرانی این معضل بیشتر مشاهده می‌شود.»
مشاور ارشد شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل کشو ر گفت: «می‌توان بحث و ریشه‌یابی کرد که چرا مسئولان وعده‌هایی می‌دهند که محقق نمی‌شود و این مسئله چه آسیب‌هایی به دنبال دارد و چرا نسبت به عدم تحقق وعده‌ها پاسخگو نیستند و مواخذه نمی‌شوند؟»
ناصریان یادآور شد: «مقام مسئول یعنی کسی که مورد سوال است؛ این مورد سوال بودن از هر نظر است؛ چه از نظر وظایف در نظام اداری باشد چه حقوق اجتماعی و چه از منظر اخروی.»
او افزود: «وقتی مردم وعده‌ای می‌شنوند آن را به خاطر می‌سپرند و اگر این وعده در زمان مقرر محقق نشود، ناراحت می‌شوند و کم کم اعتماد خود را به وعده‌ها از دست می‌دهند و دیگر از این نوع وعده‌ها خوشحال نمی‌شوند و این مسئله منجر به کاهش اعتبار دولت و سرمایه اجتماعی کشور خواهد شد. البته بعضی مدیران صادقانه و مخلصانه و بی ادعا زحمت بسیار می‌کشند اما برخی دیگر با وعده‌ها به منافعی می‌رسند و اعتبار نظام اسلامی را فدای خود می‌کنند. انجام کارها باید طبق برنامه باشد و ابتدا شرایط آن فراهم و تامین مالی شود، بعد به مردم وعده دهند و گرنه اصلا وعده ندهند.»
او اظهار کرد: «فرض کنید وزیر یا معاون وزیر وعده‌ای می‌دهد. آیا نهاد ریاست‌جمهوری وظیفه‌اش این نیست که وعده‌های مسئولان را رصد کند و اگر متوجه شد وعده‌ای کاملاً نابجا داده شده آنها را مواخذه کند؟ ممکن است وعده درست بوده و طبق برنامه‌ریزی‌ها باشد اما مسائل پیش‌بینی نشده رخ داده باشد که باعث شده آن وعده در زمان خود محقق نشود. در این صورت نیز باید آن مسئول خودش را متعهد بداند و علت بروز تأخیر را به مردم بگوید.»
مشاور ارشد شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل کشور اضافه کرد: «مسئولی که چنین وعده‌ای داده با مردم صادق باشد و به آنان بگوید آن زمان که چنین وعده‌ای داده شد، وضعیت پروژه یا منابع مالی طور دیگری بود و اکنون وضعیت تغییرکرده است مثلا بروز یک حادثه طبیعی اثرگذار بوده یا کاهش منابع مالی به وجود آمده و سازمان برنامه نتوانسته است بودجه را به ما بدهد. می‌توان این مشکلات را به صورت شفاف و صادقانه با مردم در میان گذاشت و منطقی هم خواهد بود. این توضیح هم مردم را توجیه می‌کند و هم دیگر مسئولان متوجه می‌شوند که نباید وعده الکی بدهند و حتما بازخواست خواهند شد.»
چگونه سرمایه‌های اجتماعی را افزایش دهیم؟
مشاور ارشد شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل کشور خاطر نشان کرد: «خلاصه آنکه اعتماد مردم به مدیران و مسئولان از مهم‌ترین سرمایه‌های اجتماعی هر کشور است و نباید این سرمایه اجتماعی صرف منافع شخصی شود. مقامات دولت وعده‌هایی را به مردم می‌دهند تا امیدواری و رضایت مردم بالا رود ولی بعضی از وعده‌ها عملی نمی‌شود و خلف وعده مقامات دولتی به پای نظام نوشته می‌شود و بر اعتماد و رضایت عمومی اثر معکوس دارد.»
او تاکید کرد: «جا دارد در هر سه قوه وعده‌های مدیران دولتی ارزیابی و پیگیری شود. یعنی در نهاد ریاست جمهوری وزرا و مدیران دستگاه‌های اجرایی و در نهاد ریاست قوه قضاییه وعده‌های مسئولان قضایی و در نهاد ریاست مجلس، وعده‌های نمایندگان مجلس دنبال گردد. شاید تهیه مقررات انضباطی هم لازم باشد ولی امروز هم می‌توان این توصیه را در سطوح مختلف شروع کرد.»
