پژوهشگر مؤسسه روابط بینالملل دولتی مسکو با بیان اینکه در گذشته هیچ شرکتی ریسک نمیکرد در کریدور شمال -جنوب سرمایهگذاری کند؛ گفت: «اما اکنون که بسیاری از شرکتهای روسی نیز تحت تحریم هستند، تحلیل هزینه و فایده تغییر کرده و سرمایهگذاری اقتصادی در کریدور توجیه اقتصادی و سیاسی دارد.»
به گزارش پایگاه خبری ترابران، مارگویف، پژوهشگر مؤسسه روابط بینالملل دولتی مسکو در گفتوگو با مهر با بیان اینکه اگر همه طرفهای درگیر، بهویژه ایران، روسیه و آذربایجان، نهتنها زیرساختهای فیزیکی در طول کریدور ایجاد کنند، بلکه شرایط را برای تدارکات سریع، روان، شفاف و قابل پیشبینی تضمین کنند، آنگاه کریدور شمال-جنوب میتواند منافع کافی را برای شرکتها در سراسر اوراسیا و آفریقا ایجاد کنند تا آنها برای پیشی گرفتن از کانال سوئز فعال شوند.»
مارگویف با اشاره به اینکه وقتی درباره توسعه بالقوه کریدور صحبت میکنیم، باید متواضع باشیم، گفت: «ما باید به مردم درباره چشمانداز و چالشهای توسعه آن آموزش دهیم، ما باید درباره هر دو صریح باشیم. سپس ممکن است از ناامیدی درباره انتظارات برآورده نشده و بیش از حد بزرگ جلوگیری کنیم.»
او با بیان اینکه ایران گلوگاه کریدور شمال-جنوب است، گفت: «من نمیتوانم اجرای مؤثر پروژه را بدون تعهد و تلاش کامل طرف ایرانی تصور کنم. وقتی همکاران ایرانی من از من میپرسند که روسیه از سال ۲۰۰۰ که هند، ایران و روسیه برای نخستین بار با توسعه کریدور موافقت کردند کجا بوده است، باید داستان طولانی تحریمها را به یاد بیاورم که مانع مشارکت همه شرکتهای خارجی در این پروژه شد.»
پژوهشگر مؤسسه روابط بینالملل دولتی مسکو افزود: «هیچ کدام از شرکتها ریسک نمیکردند در کریدوری سرمایهگذاری کنند که حداقل در پنج سال بازدهی آن تضمین نمیشد. اما اکنون که بسیاری از شرکتهای روسی نیز تحت تحریم هستند، تحلیل هزینه و فایده تغییر کرده است. سرمایهگذاری اقتصادی در کریدور توجیه اقتصادی، و حتی از منظر سیاسی هم منطقیتر است. امیدوارم ایران منابع خود را نیز سرمایهگذاری کند تا یک کریدور کاملاً مؤثر بسازد، بدون اینکه فقط از روسیه و سایر کشورها انتظار داشته باشد. در این صورت، این کریدور خیلی زودتر برای ایران سودآور میشود و منابع بودجه ایران را متنوع میکند و تکیه آن به درآمدهای نفتی میکاهد.»
او درباره تاثیر راهاندازی این کریدور بر تجارت و اقتصاد روسیه اظهار کرد: «کریدور شمال-جنوب به روسیه کمک میکند تا زنجیرههای تأمین را بهگونهای تغییر دهد که این کشور را بهتر به کشورهای دوست متصل کند، به این معنی که لجستیک کمتر در معرض تحریمها و سایر اقدامات خصمانه علیه اقتصاد روسیه قرار میگیرد. این امر روابط اقتصادی و مشارکت روسیه در اقتصاد جهانی را تقویت خواهد کرد.»
مارگویف افزود: «روسهایی که میخواهند با ایرانیها تجارت کنند، معمولاً با دو مسئله روبهرو هستند. یکی شیوه ارسال کالا بین کشورها و دیگری شیوه بازگرداندن پولی که در ایران به دست میآورند. قبل از اینکه هر دو را حل کنیم، تصور اینکه چگونه تجارت را متنوع کنیم دشوار است.»
او خاطرنشان کرد: «در حال حاضر، بیش از ۷۰ درصد از حجم تجارت ۴.۶ میلیارد دلاری ما شامل کالاهای کشاورزی است. با زیرساختهای لجستیکی و بانکی مناسب، میتوانیم این میزان را حداقل دو برابر کنیم و در انواع کالاهایی که به یکدیگر میفروشیم، تنوع بیشتری داشته باشیم.»
او گفت: «رونق اقتصادی تمامعیار را در طول درگیریها و جنگها نمیتوان متصور بود. توسعه کریدور شمال-جنوب، علاوه بر اینکه کشورهای همسایه – آسیای جنوبی، غرب آسیا، قفقاز، آسیای مرکزی سودمند و منافع اقتصادی در بر داشته باشد، فراتر از آن ممکن است انگیزه درگیری در منطقه را کاهش دهد. مانند تجارت نفت از طریق تنگه هرمز، کمتر کشوری دوست دارد با وجود جو سیاسی و امنیتی داغ در امتداد این تنگه، این زنجیره تأمین را مختل کند. در یکی دو دهه آینده، کریدور شمال-جنوب پتانسیل تبدیل شدن به مسیر ارزشمند دیگری برای تجارت بینالمللی را دارد. و هم از نظر سیاسی و هم از نظر اقتصادی برای ایران خوب است که بخش مهم این مسیر از قلمرو آن میگذرد.»