یک کارشناس صنعت هوانوردی ضمن تحلیل تاثیر همکاری‌های هوانوردی ایران با سایر کشورهای جهان، دو فرصت همکاری بین‌المللی بسیار ارزشمند ایران را با هند برشمرد و گفت: «تا زمانی که بر اساس منافع حکومتی با تنش بین‌المللی با کشورهای پیشرو در صنعت هوانوردی مواجه هستیم، کشورهای آفریقای شرقی و غربی می‌توانند نقش بازار ثانوی ما را جهت مدیریت تحریم‌ها بازی کنند.»
خلیل‌اله معمارزاده، کارشناس صنعت هوانوردی در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری ترابران، اجرای دیپلماسی هوانوردی را نیازمند رایزنی تخصصی این حوزه دانست و گفت: «در صنعت هوانوردی استقلال معنا ندارد چراکه مفهوم استقلال بنیان فقهی برآمده از انتزاع ذهنی است و هوانوردی به‌واسطه ذات حرکتی آن با یک درهم تنیدگی، وابستگی متقابل و همکاری‌های نزدیک بین‌المللی پیش می‌رود.»
او ساختار صنعت هوانوردی ایران و فرهنگ ایرانشهری را مشابه ساختار ایالات متحده به عنوان یک کشور پیشرو دانست و افزود: «هرچند استخوان‌بندی این صنعت آمریکایی است اما با واقعیت‌های سیاسی فعلی، چشم‌اندازی برای همکاری‌های بین‌المللی بر اساس منافع مشترک ملی وجود ندارد.»
معمارزاده ادامه داد: «عملکرد کشورهای اروپای غربی هم نشان داده که اولويت روابط و همکارهای‌های بین‌المللی آنها منطقه‌ای است، اما در کشورهای اروپای شرقی و جنوب بیشتر همکاری‌ها بر اساس مافیای مالی است و چیزی در قبال همکاری تخصصی هوانوردی نصیب ایران نخواهد شد.»
همکاری هوانوردی با روسیه منافع سیاسی دارد نه اقتصادی
او با بیان اینکه همکاری بین‌المللی با روسیه عمدتاً منافع سیاسی دارد و کمک زیادی به توسعه اصولی زیرساخت‌های فنی و اقتصادی هوانوردی ما نمی‌کند، تصریح کرد: «عملکرد تاریخی روسیه در ارتباط با ایران نشان داده که همواره کفه منافع خودش در این ترازو، سنگینی غیرمنصفانه‌ای داشته است.»
از هوش و اراده مدیریتی کشور انتظاری نیست!
این کارشناس صنعت هوانوردی در ادامه درباره روابط چین با ایران، توضیح داد: «اشتهای چین برای توسعه روابط دیپلماسی و افزایش قدرت لکوموتیو پیشرفت خود از طریق ریل اقتصادی از یک طرف و همچنین نبود گزینه‌های جایگزین برای ما از طرف دیگر، همکاری‌های هوانوردی ما را در موضع ضعف قرار می‌دهد، هر چند تدبیرهای موضعی بر مفصل‌های ارتباط‌های مالی مثل ICBC می‌تواند همکاری‌های فنی با شرکت‌های مطرح مثل Ameco را با تضامین Sovereign دولتی فراهم کند که مورد انتظار از هوش و اراده مدیریتی کشور نیست.»
او گفت: «کشورهای منطقه مثل ترکیه، ارمنستان، امارات (دبی) ، قطر و اخیراً عمان بیشتر جولانگاه دلالان و کاسبان تحریم هوانوردی هستند که در این میدان بازی، همکاری‌های بین‌المللی بر اساس قواعد اصولی و تخصصی در جهت توسعه هوانوردی ملی کشور مفهومی ندارد و عمدتاً بر مدار منافع شخصی یا گروهی می‌چرخد.»
آینده همکاری با هند روشن است
معمارزاده با اشاره به اینکه هند با بزرگ‌ترین نرخ رشد صنعت هوانوردی تا ۷ سال آینده، با پشت‌سر گذاشتن انگلستان سومین بازار بزرگ هوانوردی دنیا پس از ایالات متحده و چین می‌شود، اذعان کرد: «همکاری‌های بین‌المللی ما با هندوستان (بمبئی) ریشه تاریخی دارد.»
این کارشناس هوانوردی خاطرنشان کرد: «ورود ناوگان مناسب با عمر متوسط (ایرباس‌های کلاسیک ۳۲۰ ، دوربرد ۳۴۰ یا ۳۵۰، بوئینگ‌های ۳۷ کلاسیک ، دوربرد ۷۷۷ ، خانواده CRJ بمباردیر و خانواده ERJ امبرائر) و همچنین کمک به تحول دیجیتال در عرصه مدیریت هوانوردی (مدیریت شرکت‌های هواپیمایی و فرودگاه‌ها) دو فرصت همکاری بین‌المللی بسیار ارزشمند برای ما با این کشور آرام و متین است.»
مدیریت تحریم‌های هوانوردی با همکاری کشورهای آفریقایی
معمار زاده کشور مجمع الجزایر اندونزی را پدیده جالبی برای ایران در همکاری بین‌المللی صنعت هوانوردی دانست و یادآور شد: «ارتباط ما با این کشور مسلمان در بخش تامین قطعه و به‌ویژه موتور بسیار سودمند است؛ همچنین همکاری‌های دانشگاهی و علمی و تخصصی با کشورهای سنگاپور، مالزی و کره جنوبی جهت انتقال دانش مدیریت سیستم هوانوردی به داخل کشور که ۴ دهه از آن عقب هستیم زمینه بسیار مناسبی برای ما در همکاری‌های بین‌المللی هوانوردی است.»
او با بیان اینکه کشورهای آفریقایی دیگر مانند گذشته نیستند، درباره آنها خاطرنشان کرد: «تا زمانی که با این واقعیت خودکرده سیاسی و وجود تنش بین‌المللی با کشورهای پیشرو در صنعت هوانوردی بر اساس منافع حکومتی مواجه هستیم، کشورهای آفریقای شرقی و غربی مثل تانزانیا (زنگبار)، گابن و… می‌توانند نقش بازار ثانوی ما و به کارگیری استراتژی های Offshoring را جهت مدیریت تحریم‌ها (شبیه نمونه قبلی مالتا در امبرائر و نمونه های آتی آروبا) بازی کنند.»
این کارشناس صنعت هوانوردی در پایان گفت: «توسعه فناوری‌های هوانوردی نظامی و غیرنظامی در بخش هوانوردی عمومی، ساخت و تولید هواپیماهای سبک چندمنظوره و بیزینس جت و موتورهای هوایی، کمک به جهش تکنولوژیکی بازار نوین هواپیماهای بدون سرنشین (که فعلا مورد غفلت است) در همکاری با روسیه تاکتیک‌ها بسیار پیچیده‌ای را می‌طلبد.»
