یک کارشناس حوزه بحرانهای محیطی گفت: «ظاهرا به دنبال تعارض منافع یک روند فسادسازی نیز در سازمانهای کشور و بهویژه محیطزیست برقرار شده است که آسیبهای آن بهصورت سدسازی، انتقال منابع آبی، قصور و غفلت از آتشسوزیها و خشکشدن خود را نشان میدهد.»
محمدرضا محبوبفر، کارشناس و پژوهشگر حوزه بحرانهای محیطی در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری ترابران وضعیت موجود محیطریست را بسیار خطرآفرین توصیف کرد و گفت: «معتقد هستم اینکه صحبت از خودکفایی و امنیت غذایی میشود مانند این است که منابع آبی کشور به توبره بسته شود.»
او با انتقاد از طرح خودکفایی غذایی در داخل کشور، تصریح کرد: «سیاست دولت ایران مبنی بر خودکفایی و امنیت غذایی در داخل کشور بوده و برای تحقق این امر بودجه کلانی اختصاص داده شده و با حمایت کامل از کشاورزان، اجازه برداشت آبی به آنها داده شده است؛ این در حالی است که آببری کشاورزی 6 برابر میزان نیاز آب مصرفی خانوار است.»
توهم توسعه پایدار
این کارشناس و پژوهشگر حوزه بحرانهای محیطی ادامه داد: «علاوه بر کشاورزی ساخت صنایع آببر، پتروشیمی و پالایشگاه در شهرهای ساحلی یک تهدید جدی برای آینده آبی و محیط زیست ایران است. این در حالی است که متاسفانه امروز شاهد توسعه ناپایدار و یا بهعبارت بهتر توهم توسعه هستیم.»
او با اشاره به اینکه در حال حاضر محیطزیست قربانی زیادهخواهی برخی افراد، فقر و توسعه ناپایدار شده است، گفت: «برخی به اسم رفاه، مصرفگرایی و توسعه به محیطزیست و منابع آبی میتازند.»
محبوبفر یادآور شد: «در حالی توسعه بر محیطزیست اولویت داده شده که در جهان امروز محیطزیست اصل و توسعه فرع محسوب میشود.»
او با بیان اینکه در سالهای اخیر با وجود اینکه گفته شده فعالیتها بر محور رفاه و توسعه کشور و همچنین فقرزدایی متمرکز شده است، اظهار کرد: «با این حال،ظاهرا این توسعهها در عمل خیالی و با نتیجه معکوس بوده است تا جایی که امروز به اذعان خود مسئولان، 90 درصد از اقشار جامعه نیازمند یارانه و یا زیر خط فقر هستند.»
پیشبینی کوچ 20 میلیون نفر به دلیل خشکسالی
این فعال محیطزیست، با اشاره به خشک شدن دریاچه ارومیه و عقبنشینی تالاب انزلی و خلیج گرگان و…، اذعان کرد: «باتوجه به خشکی سرمایههای آبی کشور، این مناطق امروز تبدیل به منابع ریزگرد و طوفانهای نمکی شدهاند و حتی پیشبینی شده که نزدیک به 20 نفر از جمعیت کشور در این مناطق آماده تخلیه جمعیتی و کوچ اجباری هستند که همین اتفاقات برای وقوع یک آشوب کافی است.»
محبوبفر ضمن اظهار نگرانی از مدیریت سازمانی کشور به ویژه در حوزه محیطزیستی، خاطرنشان کرد: «امروزه در بسیاری از استانها مردم از بهکارگیری نیروهای سیاسی، غیرمتخصص و غیرشایسته برای پستهای سازمانی گلهگذار هستند و به نظر میرسد بسیاری از مسئولان سازمانهای محیطزیستی به جای نخبهپروری، حامیپروری میکنند.»
او گفت: «ظاهرا به دنبال تعارض منافع در سازمانهای کشور و بهویژه محیطزیست یک روند فسادسازی نیز برقرار شده است که آسیبهای آن بهصورت سدسازی، انتقال منابع آبی، قصور و غفلت از آتشسوزیها و خشکشدن خود را نشان میدهد.»
محبوبفر تصریح کرد: «متاسفانه در سالهای اخیر به درجهای از آسیبرسانی به محیط زیست رسیدهایم که جبران آنها دیگر غیرممکن است.»
تاختن بر منابع آبی
این کارشناس حوزه بحرانهای محیطی با بیان اینکه محیطزیست قربانی زیادهخواهی برخی افراد، فقر و توسعه ناپایدار شده است، گفت: «برخی به اسم رفاه، مصرفگرایی و توسعه به محیطزیست و منابع آبی میتازند.»
او گفت: «باتوجه به اینکه تغییر کاربری زمینهای ساحلی و در حریم تالابها و رودخانهها غیرمجاز است، ظاهرا برخی از این آتشسوزیها عمدی و با هدف خشکشدن تالابها است تا با کاهش مساحت و پهنای تالاب، شرایط برای تبدیل این اراضی به زمینهای کشاورزی و یا ساخت ویلا فراهم شود.»
