یک فعال محیط زیست گفت: «چون ظرفیت انبارهای ذخیره مازوت تکمیل شده است، راهکار دولت این است که از ریه‌های مردم کشورمان به‌عنوان انبار انباشت مازوت استفاده کنیم.»
به گزارش پایگاه خبری ترابران، مهندس محمد درویش، فعال محیط زیست که در نشستی درباره بررسی علل شکست سیاست‌های اتخاذشده به‌منظور رفع بحران آلودگی هوا سخن می‌راند،با بیان اینکه چون ظرفیت انبارهای ذخیره مازوت تکمیل شده است و ما نمی‌توانیم به‌خاطر تحریم مازوت را به مشتری‌های بین‌المللی بفروشیم، راهکار دولت این است که از ریه‌های مردم کشورمان به‌عنوان انبار انباشت مازوت استفاده کنیم.»
درویش با بیان اینکه ما همیشه باید بین بد و بدتر یکی را انتخاب کنیم، خاطرنشان کرد: «رئیس سازمان حفاظت محیط زیست می‌گوید که یا مردم باید خاموشی و سرما را انتخاب و تحمل کنند و یا مازوت را. در صورتی‌که اگر یک پله بالاتر رویم با این پرسش روبه‌رو می‌شویم که چرا ما همیشه برای تولید برق به نیروگاه‌های حرارتی نیاز داریم و چرا مطابق برنامه 4 ، 5 و 6 توسعه عمل نکردیم و 5 هزار مگاوات برق خود را از آن طریق تامین نکردیم؟ چرا در آن حوزه سرمایه‌گذاری نکردیم و کاری که کشورهای به مراتب فقیرتر از خودمان مانند هندوستان انجام دادند، نکردیم که نرخ استحصال انرژی خورشیدی را به نصف کاهش دهیم.»
او اظهار کرد: «باز هم آنجا منطقی می‌آید و می‌گوید که استحصال انرژی از خورشید برای کشور نفت‌خیز صرفه اقتصادی ندارد. این در حالی است که باید بپرسیم چرا برای امارات متحده، عربستان، کویت و قطر که به مراتب نسبت به جمعیتشان نفت بیشتری دارند، صرفه اقتصادی دارد اما برای ما ندارد؟»
درویش با بیان اینکه آنجا روشن می‌شود که نظام اقتصادی حاکم بر کشور ما اکولوژیک نیست، افزود: «ما برای آلودگی هوا، آب و خاک ارزش قائل نیستیم که اگر بودیم تولید برق از طریق نیروگاه‌های حرارتی صرفه اقتصادی پیدا نمی‌کرد و به سازمان حفاظت محیط‌زیست اجازه نمی‌دادند که حیاط خلوت دولت‌ها شود و مدیران آن سیاسی باشد.»
دولت برای سلامت مردم بیشتر ارزش قائل است یا پول؟
در همین نشست، دکتر امیر فاتح وحدتی، رئیس اسبق مرکز ملی هوا و اقلیم سازمان حفاظت محیط‌زیست درباره دلیل مازوت‌سوزی و تاثیر آن بر کیفیت هوا با بیان اینکه در ستون تقطیر پالایشگاه مازوت و مالچ نفتی در آخرین مرحله قرار دارند که بیشترین ماندگاری را دارند، گفت: «به همین دلیل نگهداری این محصول همیشه معضل انبارداری و ذخیره‌سازی دارد.»
او با اشاره به اینکه مازوت مانند بنزین همیشه مشتری ندارد و صادرات آن به‌دلیل تحریم‌ها هم غیرممکن است، افزود: «وقتی انبارها پر می‌شود یا باید مازوت را بسوزانند یا جایی بریزند، بنابراین مجبور می‌شوند بسوزانند.»
وحدتی خاطرنشان کرد: «در گذشته از مازوت در کوره‌های حمام، نانوایی، کشتی و… استفاده می‌کردند، اما اکنون به واسطه دو استراتژی مهم کشور برای الزام بر قطع نشدن برق و گاز خانگی بیشترین مصرف‌کننده آن نیروگاه‌ها هستند؛ زیرا این استراتژی جایی گره می‌خورد و هر سه وجه از جمله مازوت اضافه، برقراری دائم برق و اتصال دائم گاز در تقابل با یکدیگر قرار می‌گیرد.»
او با بیان اینکه محیط‌زیست می‌گوید مازوت نباید مصرف شود اما کشش مولفه به این سمت می‌رود که مازوت باید مصرف شود، اظهار کرد: «حالا جایی مانند نیروگاه شهیدرجایی 7 میلیون لیتر مصرف دارد که برای آنجا و پالایشگاه شازند اراک با خط لوله مازوت می‌برند و جایی مانند زرند کرمان مصرف کمتری دارد و با تانکر به آنجا مازوت می‌رسانند.»
رئیس اسبق مرکز ملی هوا و اقلیم سازمان حفاظت محیط‌زیست افزود: «تاثیر سوزاندن مازوت روی شهرهای اطراف قطعا قابل احصا است اما شرایط استراتژیک برای کشور این است که برای سلامت مردم بیشتر ارزش قائل شویم یا برای پول و رفاه مردم.»
او یادآور شد: «اینجا محیط‌زیست از پس این تصمیم استراتژیک بر نمی‌آید و قطعاَ بازنده خواهد بود. ما به‌خاطر شرایط سیاسی مشکل داریم و می‌دانیم که در شرایط تصمیم‌گیری مدیریتی همیشه نمی‌توانیم آن چیزی را که ایده‌آل هست، انجام دهیم و باید ملاحظات را در نظر بگیریم.»
