یکی از کارشناسان راهسازی اعلام کرد که ترمیم و بازگشایی جاده چالوس بهمعنای ایمنسازی آن نیست چراکه این مسیر گرههای ایمنی بسیاری دارد که تا احداث یک راه جایگزین، شرایط اجرایی اقدامات مهندسی و انسداد طولانی مدت مسیر فراهم نیست.
به گزارش پایگاه خبری ترابران، حدود 20 روز قبل به دلیل بارشهای سیلآسای روز 18 خرداد در محور کرج- چالوس تا کندوان، باوجود کوتاه بودن زمان بارشها، خسارتهای جدی به بخشهایی از این محور بهویژه در محدوده پیچ «عسل کوک» (شاندیز) و «تکاوران» وارد شد.
این بارشها در نهایت به وقوع سیلابی منجر شد که حدود ۲۰۰ متر از جاده کرج – چالوس را کاملا تخریب کرد که باوجود گذشت بیش از 20 روز از این حادثه، هنوز این مسیر بهطور کامل ترمیم نشده، هرچند که باتوجه به عمق فاجعه و همچنین تجربه حوادث قبلی به نظر میرسد حتی ترمیم و بازسازی مجدد آن هم تضمینی برای ایمن بودن این جاده نیست.
براساس این گزارش، جاده چالوس در محور کرج همچنان مسدود است اما عملیات خطکشی آن بعد از پاکسازی در بخشی از محور کرج – چالوس آغاز شده و همچنان ادامه دارد، همچنین در حال حاضر همه تونلهای این محور بازگشایی شدهاند.
اما آیا ایمنی این جاده بعد از ترمیم و بازسازی براساس استانداردهای موجود تامین میشود؟ خبرنگار ترابران برای پاسخ به این پرسش با مهندس علی شادخواست، رئیس هیئتمدیره مهندسان مشاور ایران استن به گفتوگو نشسته است.
آزادراه تهران – شمال 70 ساله شده، اما افتتاح نشد
شادخواست با اشاره به قدمت 100 ساله ساخت جاده چالوس، گفت: «استاندارد هندسی این راه به لحاظ مهندسی براساس اقتضای زمان و نیازهای همان دوران بوده و بعدها باتوجه به نبود راه جایگزین مناسب و اذعان کارشناسان به ایمن نبودن آن، بهرغم آنکه از دهه 30 احداث آزادراه تهران – شمال بهعنوان جایگزین مطرح بوده اما تا امروز به درازا کشیده و هنوز کامل نشده است.»
او با بیان اینکه سیل و تخریب جاده چالوس نخستین حادثه این مسیر نبوده و آخرین هم نخواهد بود، اظهار کرد: «در گذشته بارها و بارها شاهد بروز حوادث مشابهی در این مسیر بودهایم که با راهداریهای موضعی ترمیم و راهاندازی شده، اما علاوه بر سیل، همواره افت سنگ از ترانشهها، سقوط بهمن و حتی گازگرفتگی داخل تونلها از جمله خطرهای حادثهآفرینی است که منجر به بروز تلفات بسیاری در این مسیر میشود.»
آخرین ایمنسازی چالوس، مربوط به 40 سال قبل است
رئیس هیئتمدیره مهندسان مشاور ایران استن ادامه داد: «آخرین اقدامی که در جهت ایمنسازی جاده چالوس انجام شد مربوط به دهه 60 بوده که البته اجرای آن قبل از انقلاب آغاز شده بود و این اقدامات در جهت جلوگیری از پیچهای تند، با احداث تونلهای کوتاه انجام شد اما پس از آن هم بهلحاظ بنیه مالی و هم به لحاظ حجم ترافیک مسیر، شرایط اجرای اقدامات وجود نداشته و ندارد.»
به گفته شادخواست، ایمنسازی کامل جاده چالوس در حد ایدهآل و استانداردهای روز با شرایط کنونی فعلا ممکن نیست چراکه هزینه مالی و زمانی نسبت به فایده آن از نظر بنده به صرفه نیست و در وهله اول باید توجه خود را برای احداث و تکمیل راه جایگزین یعنی همان آزادراه تهران – شمال متمرکز کنیم تا پس از آن با بررسیهای کارشناسی و زمان لازم بتوان گرههای این مسیر را ساماندهی کرد.
شادخواست درباره حادثه اخیر جاده چالوس توضیح داد: «در سالهای 36 و 37 برای احداث سد کرج، مسیری از محل پل و سمت چپ جاده کرج ساخته شد که درواقع مسیر جایگزین برای مسافران بوده و بعدها بهعنوان بخشی از جاده چالوس در دسترس قرار گرفت، حادثه اخیر در مسیر راه جایگزین زیرآب رفته جاده 100 سال قبل است.»
اصلاح جاده چالوس فعلا میسر نیست
او در ادامه افزود: «البته مسئله فوق به معنای ایمن بودن سایر بخشهای مسیر نیست، به طور کلی جاده چالوس با چالشهای ایمنی زیادی مواجه است که بهسازی و بازسازی آنها مستلزم انسداد طولانی مدت جاده، اقدامات پیچیده مهندسی و هزینه فراوان دارد اما باتوجه به وضعیت کنونی ترافیکی چنین امری میسر نیست.»
رئیس هیئتمدیره مهندسان مشاور ایران استن با بیان اینکه در حال حاضر بنیه مالی کشور در حوزه نگهداری راهها بسیار دچار مشکل است، تاکید کرد: «در کشور ما باتوجه به قدمت 100 ساله راهسازی، علاوه بر جاده چالوس، مسیرهای بسیاری قدیمی و حادثه آفرین هستند که امروز برای تامین ایمنی و تسهیل دسترسی نیاز به بازسازی دارند اما متاسفانه به لحاظ مالی در حوزه نگهداری راهها شرایط خوبی نداریم.»
راههای تازه ساخت هم سالم نیستند
او ادامه داد: «متاسفانه در اتوبانها و آزادراههایی هم که تازه احداث شده به دلیل نگهداری نامناسب، گاهی حتی 5 کیلومتر مسیر بدون آسیب وجود ندارد و در نهایت این امر منجر به بروز حوادث و بحرانهایی مشابه چالوس میشود.»
شادخواست در پاسخ به پرسش خبرنگار ترابران مبنی بر اینکه آیا بازگشایی مسیر به معنای ایمنبودن آن است؟ گفت: «خیر، اقدامات بهسازی صرفا برای ترمیم و بازگشایی مسیر است اما مشکلات ایمنی همچنان به قوت خود باقی است و باتوجه به عوامل اشاره شده، تقریبا تا ساخته نشدن یک راه جایگزین، راه چارهای برای اصلاح هندسی مسیر و ایمنسازی آن وجود ندارد.»