پیش‌نویس بحران‌زا؛ لجستیک بین‌الملل یا بازی با مجوزها؟
پیش‌نویس آیین‌نامه اجرایی بند «پ» ماده ۵۷ قانون برنامه هفتم، به‌جای حل بحران لجستیک کشور، به نمونه‌ای از سردرگمی نهادی، تفسیر نادرست قانون و تکرار اشتباهات تاریخی بدل شده است. وزارت راه، بدون اختیار قانونی و پیش از تشکیل ستاد ملی ترانزیت، آیین‌نامه‌ای تنظیم کرده که با جامعه هدف غلط و الگوهای شکست‌خورده‌ای مثل رتبه‌بندی شرکت‌ها، زمینه‌ساز رانت، فساد و تضاد نهادی شده است.
این پیش‌نویس، برخلاف هدف قانون که تقسیم وظایف و تسهیل ترانزیت است، صرفا لایه‌ای اضافی از مجوزدهی بی‌اثر ایجاد کرده و عملا به بی‌هویتی شترمرغی دچار شده است. حذف مشارکت انجمن‌ها و بی‌توجهی به شرکت‌های لجستیکی چندوجهی نیز نشان می‌دهد مسیر توسعه لجستیک از ریشه اشتباه انتخاب شده؛ آیین‌نامه‌ای که باید متوقف شود، پیش از آن‌که مشکلات را دوچندان کند.
