هند از زمان به دست آوردن عضویت کامل سازمان همکاری شانگهای، علاوه بر اینکه برای ارتقای صلح، رفاه و ثبات در سراسر منطقه اوراسیا تلاش‌ کرده است، می‌تواند از این عضویت برای ارتقای کریدور حمل‌ونقل بین‌المللی شمال به جنوب و پروژه بندر چابهار (INSTC) استفاده کند.

به گزارش پایگاه خبری ترابران به نقل از ORF هند؛ در ۱۶ سپتامبر، هند ریاست دوره‌ای سازمان همکاری‌های شانگهای را بر عهده گرفت. در این اجلاس، کشورهای عضو چالش‌ها و تهدیدات جهانی از جمله درگیری روسیه و اوکراین، چالش‌های بهبود اقتصادی، موانع زنجیره تامین جهانی و بحران انرژی و غذا را بحث و بررسی کردند.

در سال ۲۰۰۱، با گنجاندن ازبکستان، شانگهای پنج متشکل از چین، قزاقستان، قرقیزستان، روسیه و تاجیکستان به سازمان همکاری شانگهای تبدیل شد. با اضافه شدن هند و پاکستان در سال ۲۰۱۷، سازمان همکاری شانگهای به یکی از سازمان‌های بین‌المللی بزرگ تبدیل شده که تقریبا ۳۰ درصد از تولید ناخالص داخلی و ۴۰ درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهد.

سازمان همکاری شانگهای که در ۲۰ سال گذشته تکامل یافته است، اکنون جغرافیای اوراسیا، آسیای جنوبی و آسیای مرکزی را در بر می‌گیرد، دو نیاز مبرم اعم از اتصال منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای برای توسعه اقتصادی-اجتماعی، تجارت، و ارتباط مردم با مردم دارد.

هند و سازمان همکاری شانگهای

دهلی نو از زمان پذیرش در سازمان همکاری شانگهای پیوسته برای تقویت همکاری در موضوعات مربوط به امنیت منطقه‌ای، دفاع، مبارزه با تروریسم، تجارت غیرقانونی مواد مخدر و غیره تلاش کرده است و به‌عنوان بزرگ‌ترین دموکراسی جهان، نه تنها دیدگاه‌های خود را درباره این موضوعات قرار داده، بلکه در ایجاد انگیزه در دیگران برای حمایت از تشکیل یک دولت فراگیر در افغانستان و کمک به احیای صلح و بهبود اقتصادی کشور موفق بوده است.

سازمان همکاری شانگهای همچنین به هند این فرصت را می‌دهد که اقدامات جهانی و منطقه‌ای ضد تروریسم و ​​همچنین تلاش‌های منطقه‌ای برای مبارزه با تجارت غیرقانونی مواد مخدر را آغاز کند. در این زمینه، دهلی‌نو می‌تواند از ساختار منطقه‌ای ضد تروریسم سازمان همکاری شانگهای (RATS) برای تقویت همکاری و هماهنگی برای مبارزه با چالش‌های امنیتی منطقه‌ای و جمع‌آوری و اشتراک اطلاعات استفاده کند.

هند از زمان به دست آوردن عضویت کامل، تلاش‌های جدی برای ارتقای صلح، رفاه و ثبات در سراسر منطقه اوراسیا، به‌ویژه در میان اعضای سازمان همکاری شانگهای کرده است. احتمالا دهلی نو از سازمان همکاری شانگهای برای تحت فشار گذاشتن پاکستان برای تغییر موضع و استراتژی خود در پیوند دادن آسیای مرکزی و آسیای جنوبی به‌عنوان یک مدافع سرسخت برای اتصال منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای استفاده کند.

تلاش هند برای ارتقای کریدور حمل‌ونقل بین‌المللی شمال به جنوب

پاکستان قبلا با امتناع از عبور پروژه‌های ارتباطی و انرژی مانند خط لوله ترکمنستان- افغانستان- پاکستان- هند (TAPI) از مرزهای خود بر سر راه منافع هند در حوزه‌های ژئوپلیتیک، اقتصادی و فرهنگی مانع ایجاد کرده است. علاوه بر این، دهلی نو می‌تواند از سازمان همکاری شانگهای برای ارتقای کریدور حمل‌و‌نقل بین‌المللی شمال به جنوب و پروژه بندر چابهار (INSTC) استفاده کند. لازم به یادآوری است که کمیته سه‌جانبه در سال ۲۰۲۰ توسط هند، ایران و ازبکستان برای همکاری نزدیک‌تر در بندر چابهار و سایر طرح‌های ارتباطی تأسیس شد.

در عصر سیاست خارجی چندجانبه، سازمان همکاری شانگهای می‌تواند برای اطمینان از هماهنگی بیشتر بین کشورهای عضو برای رویارویی با چالش‌های مشترک و نگرانی‌های ژئواستراتژیک استفاده شود. به نظر می‌رسد تاکنون روسیه و چین در جایگاه رهبری سازمان همکاری شانگهای قرار دارند. با این حال، هند، با نفوذ اقتصادی منطقه‌ای و جهانی و سرمایه فکری قوی‌اش، باید به سرمایه‌گذاری دیپلماتیک خود در برنامه‌ریزی و برنامه مترقی سازمان همکاری شانگهای فکر کند.

به منظور تقویت موقعیت خود در این مجمع، هند همچنین می‌تواند از روابط بلند‌مدت دوجانبه خود با روسیه، ایران و جمهوری‌های آسیای مرکزی استفاده کند. باید توجه داشت که چین از طرح کمربند و جاده (BRI) برای افزایش حضور تجاری خود در آسیای مرکزی استفاده کرده که نگرانی‌های ژئواستراتژیک، ژئواکونومیک و امنیتی هند افزایش یافته است.

منبع خبر: ایلنا