دبیرکل انجمن کشتیرانی و خدمات وابسته ایران درباره آسیبهای محدودیت اینترنت بر مشاغل دریایی گفت: «این اختلال، هزینه مبادلات لجستیکی و زمان توافقات تجاری را برای انتقال کالا به / از ایران بیش از پیش افزایش میدهد و در نهایت باعث کاهش رغبت سایر کشورها برای استفاده از مسیر ایران خواهد شد.»
دکتر مسعود پلمه در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری ترابران با اشاره به تاثیر قطعی اینترنت بر مشاغل دریایی بهویژه شرکتهای کشتیرانی و خدمات وابسته اظهار کرد: «در عصر تکنولوژی کنونی، همه فعالیتها برای حفظ، توسعه و ماندگاری در بازار نیازمند دسترسی آزاد به فضای مجازی هستند.»
او با اشاره به اینکه ایمیل مهمترین پل ارتباطی مراودات تجاری در گذشته بود، افزود: «با توسعه تکنولوژی، استفاده از پلتفرمها، اپلیکیشنهای ارتباطی و شبکه اجتماعی به امری ضروری بدل شد که همه ارتباطات آنلاین تصویری و صوتی، اشتراکگذاری تصاویر ، ویدئو و … در بستر آنها انجام میشود.»
زمین بازی برای هکرها آماده میشود
دبیرکل انجمن کشتیرانی و خدمات وابسته ایران با بیان اینکه قابلیت و سرعت فعالیتهای تجاری در بستر امکانات موجود افزایش چشمگیری داشته است، اذعان کرد: «متاسفانه در روزهای اخیر شاهد محدودیتهای گسترده و قطعی ارتباط در دسترسی به پلتفرمها و اپلیکیشنهای بینالمللی بودهایم که به کند شدن مراودات تجاری منجر شده است.»
او تاکید کرد: «بیش از 90 درصد فعالیتهای حوزه کشتیرانی به ارتباطاتی اینترنتی جز ایمیل وابسته است که متاسفانه در روزهای اخیر دچار اختلال شده و استفاده از فیلترشکن هم نهتنها هزینه بسیار زیادی به فعالان این عرصه تحمیل میکند، بلکه صاحبان مشاغل و فعالان تجاری را با خطر کاهش بسیار زیاد امنیت اطلاعاتی و ریسک هک شدن دادهها مواجه میکند و سرعت ارتباطات را بسیار کاهش میدهد.»
به گفته پلمه؛ در صنعت کشتیرانی و خدمات وابسته فعالیتها متوقف نشده است ولی با کندی شدیدی جریان دارد.
ترکش قطعی اینترنت بر پیکر تجارت مینشیند
او با بیان اینکه هرچند که با استفاده از فیلترشکن امکان برقراری ارتباط فراهم میشود اما بهدلیل غیر قانونی بودن هیچگاه توصیه نمیشود، ادامه داد: «سرعت بسیارپایین اینترنت و فیلترشکن به تاخیر انعقاد قراردادها و توافقات منجر شده و تاثیر زیادی بر صادرات و واردات دارد.»
دبیرکل انجمن کشتیرانی و خدمات وابسته ایران در پاسخ به پرسش دیگر ما مبنی بر تاثیر قطعی اینترنت بر فعالیت شرکتهای کشتیرانی، پاسخ داد: «در حوزه کسبوکارهای دریایی، همه فعالیتهای مرتبط با واردات و صادرات در روزهای اخیر بهدلیل اخلال در اینترنت بینالمللی، تبادل اطلاعات تجاری را دچار چالش کرده است و فعالیتها در مقایسه با زمان پیش از این محدودیتها حداکثر با ظرفیت 20 درصدی صورت میپذیرد.»
او دسترسی به اینترنت برای تسهیل در ارتباطات و تبادل اطلاعات را ضروری اعلام و اظهار کرد: «ادامه روند کنونی بیشک به کمرنگشدن نقش ایران در تجارت بینالملل و ایجاد اختلال در فعالیتهای حرفهای این حوزه منجر میشود.»
خطر انزوا بیخ گوش ایران
پلمه معتقد است که هرچند این اختلال منجر به انزوای کامل ایران نخواهد شد اما بدون شک هزینه مبادلات لجستیکی و زمان توافقات تجاری را برای انتقال کالا به / از ایران بیش از پیش افزایش میدهد.
او گفت: «ناتوانی در مدیریت هزینه و زمان برای انتقال کالا بهدلیل کاهش دسترسی به ارتباطات بینالمللی آنلاین در نهایت باعث کاهش رغبت سایر کشورها برای استفاده از مسیر ایران برای دسترسی به سایر مناطق خواهد شد که این امر در بلندمدت آسیبهای زیادی به اقتصاد کشور وارد میکند.»
دبیرکل انجمن کشتیرانی و خدمات وابسته ایران با بیان اینکه نباید با دست خودمان بر سنگینی تحریمهای خارجی بیفزاییم و بر سر راه تجارت کشور مانعآفرینی کنیم، خاطرنشان کرد: «بخش خصوصی در شرایط بحرانی کنونی انتظار حمایت، ایجاد زیرساخت و راهکارهایی مناسب و عملی را برای حفظ وضعیت و ماندگاری در بازار تجارت بینالملل به ویژه در زمینه دریایی که از ارکان اقتصاد کشور است، دارد.»
تضعیف بیش از پیش ایران در تجارت جهانی
پلمه خاطرنشان کرد: «در عرصه تجاری، دسترسی سریع به اطلاعات از مبانی اساسی تصمیمگیری است، بنابراین طرفهای تجاری نیازمند کسب اطلاعات در کمترین زمان ممکن و رصد توافقات بهعمل آمده در حوزه حمل هستند و چنانچه به این مطلوب دست پیدا نکنند؛ موجب تضعیف نقش و جایگاه تجاری ما خواهد شد.»
او در پاسخ به پرسش دیگر خبرنگار ما مبنی بر اینکه در شرایطی که جهان به سمت تجارت آزاد و اقتصاد باز جهانی پیش میرود و همه کشورها در اندیشه رفع موانع تجاری هستند و تحریم هم بهخودی خود محدودیت برای تجارت و کشتیرانی کشور ایجاد کرده است، آیا ممکن است محدودیتهای اینترنتی موجب سلب اعتماد بیشتر و کوچکتر شدن لیست مشتریها و یا طرفهای تجاری ایران شود؛ اذعان کرد: «پاسخ این پرسش در دو وجه بله و خیر قابل ارائه است. بله از این لحاظ که اگر مشتریان خارجی که بهدنبال ترانزیت کالا از ایران هستند و غالبا پروژهای را تعریف میکنند، چنانچه مسیر جایگزین در اختیار داشته باشند، ناگزیر به تغییر عملیات میشوند. وجه دیگر آن پاسخ خیر است هر چند که قواعد زمان، هزینه و امنیت فعالیت را به چالش میکشاند.»