اجرای پروژه پایش ناوگان حمل‌و‌نقل بین‌المللی و ترانزیت به کمک فناوری‌های ارتباطات برد کوتاه اختصاصی (DSRC) منافع زیادی را از جمله پایش سراسری ناوگان، دریافت عوارض پیمایش ناوگان، پایش فعالیت‌ها و تخلفات ناوگان، جلوگیری از قاچاق و واردات محموله‌های ممنوعه و ... در بر دارد.

به گزارش پایگاه خبری ترابران، شهاب خدامرادی، رئیس گروه هوشمندسازی ستاد توسعه فناوری‌های فضای و حمل‌و‌نقل پیشرفته معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری در یادداشتی نوشت: «به تعبیر برخی فعالان حوزه حمل‌ونقل، ایران کشوری است که در چهارراه حمل‌ونقل بین‌المللی قرار دارد و بیش از 20 هزارکیلومتر مسیرهای آزادراهی و بزرگراهی بین‌شهری دارد که پایش همه این مسیرها همواره‌ یکی از دغدغه‌های اصلی دستگاه‌های ذی‌ربط به‌شمار می‌رود.»
او با اشاره به افزایش جذابیت‌های ترانزیت از خاک ایران به دلیل عبور دو کریدور تجاری بین‌المللی شمال-جنوب و شرق-غرب افزود: «براساس سالنامه آماری سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای، سالانه بیش از 7 میلیون تن بار از طریق جاده‌ای در کشور ترانزیت می‌شود که این بارها با بیش از 300 هزار سفر در سال و متوسط پیمایش بیش از 1200 کیلومتر در شبکه حمل‌ونقل جاده‌ای کشور ترانزیت شده است.»
خدامرادی در یادداشت خود یادآوری کرده بود که ترانزیت عبارت است از انتقال کالایی گمرک نشده از یک گمرک به گمرکی دیگر که تحت نظارت گمرک صورت می گیرد و در بین کشورهای مختلف بسیار رقابتی است و هر کشوری در تلاش است تا برای پیروزی و موفقیت در بازارهای بین‌المللی، قیمت ترانزیتی کالا را به‌صورت رقابتی تعیین کند.
او افزوده بود: «اگر کشوری بتواند از مزیت‌های رقابتی و توانایی‌هایش در زمینه ترانزیت به‌خوبی بهره‌برداری کند، می‌تواند سود خوبی را به چرخه اقتصادی خود وارد کند.»
رئیس گروه هوشمندسازی ستاد توسعه فناوری‌های فضای و حمل‌و‌نقل پیشرفته معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری با بیان اینکه همچنین زمان عبور کالا و قابلیت اطمینان نیز از جمله سایر شاخص‌های تأثیرگذار در بحث ترانزیت است، نوشت: «همه این مسائل، نشان از وجود ظرفیت‌های ایران در حوزه حمل‌ونقل ترانزیت جاده‌ای دارد اما در کنار آن مسائلی نظیر توقف‌های متعدد و طولانی‌مدت، تأمین امنیت رانندگان و ناوگان، عدم نظارت بر میزان مصرف سوخت و قاچاق آن، عدم امکان پایش مسیر و مسافت پیموده شده توسط ناوگان، کمبود تیرپارک و … ازجمله معضلات ترانزیت و حمل‌ونقل بین‌المللی است.»
او گفت: «یکی از چالش‌های پیش ‌روی نهادهای ذی‌نفع حوزه ترانزیت بین‌المللی، عدم اطلاع از وضعیت و موقعیت ناوگان در شبکه حمل‌ونقل جاده‌ای کشور و میزان مسافت دقیق پیموده شده توسط این ناوگان است. درنتیجه عوارض جاده‌ای و سوخت متناسب با تردد ناوگان مذکور اخذ نشده و کشور متحمل زیان‌های فراوان در این حوزه شده است.»
خدامرادی یادآورشد: «اجرای پروژه پایش ناوگان حمل‌و‌نقل بین‌المللی و ترانزیت به کمک فناوری‌های ارتباطات برد کوتاه اختصاصی (DSRC) شامل شناسایی فرکانس رادیوی (RFID)، عوارض ویدیویی شامل پلاک‌خوان خودکار (ANPR)، توزین در حین حرکت (WIM)، داده‌های ثبت‌شده شبکه تلفن‌های همراه (BTS) و… منافع زیادی از جمله پایش سراسری ناوگان، دریافت عوارض پیمایش ناوگان، پایش فعالیت‌ها و تخلفات ناوگان، جلوگیری از قاچاق و واردات محموله‌های ممنوعه و … در بر دارد.»