یک کارشناس ارشد حملونقل و لجستیک با بیان اینکه یکی از مشکلات عمده حمل و نقل جادهای کشور این است که حدود ۹۳.۵درصد ناوگان کشور شخصی و تکمالکی است، پیشنهاد کرد که شرکتهای حمل و نقل بزرگ مقیاس در این زمینه به شکل تعاونی با مشارکت تکرانندگیها و تکمالکیها بهعنوان عضو و سهامدار شکل گیرد.
مسعود دانشمند، کارشناس ارشد حمل و نقل و لجستیک با تبریک هفته حملونقل به همه دستاندرکاران زحمتکش حملونقل کشور اعم از زمینی، ریلی، هوایی و دریایی تبریک گفت و در یادداشتی برای ترابران چنین نوشت که در کشور ما به دلیل فاصله زیاد بین مبادی ورودی و نقاط مصرف و مراکز تولید کالا تا مراکز صادرات کشور که متوسط مسافتی حدود هزار کیلومتر است حمل و نقل، نقش بسیار حائز اهمیتی دارد. حدود ۸۵ درصد کالاهای وارداتی و صادراتی ما از طریق دریا انجام میشود و از طرف دیگر هم حدود ۸۵ درصد کالاهای داخلیمان با کامیون جابهجا میشود و حدود ۱۵ درصد بقیه کالاها سهم ریلی است، بنابراین کامیون تا این حد در این مجموعه اثرگذار است.
عمده جابهجایی کالا در داخل کشور تا رسیدن به مرزهای خروجی به وسیله حملونقل جادهای و کامیون انجام میشود و حملونقل جادهای ما برای حمل حدود ۵۰۰ هزار تن کالا و حتی بیشتر چه تعداد ناوگان دارد؟ ما ۳۶۵ هزار وسیله حملونقل از ۶ تن و ۸ تن گرفته تا کامیونهای اتاقدار، کامیونهای با بارگیر ثابت و متحرک داریم که متأسفانه این وسایل عمر متوسطشان حدود ۲۳ سال یا مقداری بیشتر است و کار کردن با این ناوگان فرسوده خیلی بهینه نخواهد بود. این ناوگان فرسوده شامل مصرف سوخت بالا، هزینه تعمیر و نگهداری بالا و سایر هزینههاست که به مجموعه ناوگان حملونقل و مجموعه اقتصاد کشور تحمیل میشود. حدود ۹۳.۵ درصد ناوگان کشور شخصی و تکمالکی است.
یکی از مشکلات عمده حمل و نقل جادهای کشور همین بحث تکمالکی است که هم برای راننده مقرون به صلاح نیست و هم برای اقتصاد ملی ضرر دارد. در نتیجه همتی لازم است که مانند همه جای دنیا، ناوگان حملونقل تکمالکی به ناوگانهای حملونقل شرکتی تبدیل شود و شرکتها طرف قرارداد باشند و راننده چه مالک باشند چه راننده در قالب شرکتها جای میگیرند. مسافت طی شده توسط ۳۶۵ هزار دستگاه کامیون یا باربری موجود بسیار پایین است، زیرا طبق آمارهایی که از سازمان راهداری مستفاد میشود چیزی حدود ۳۷ درصد پیمایش مسیر کامیونهای ما پیمایش خالی است یعنی بار را خالی کرده و برای دریافت بار بعدی ناچار است از یک نقطه به نقطه دیگر جابهجا شود و این جابهجاییها باعث میشود که هزینه کل راننده و کامیون را افزایش دهد زیرا در زمانی که بدون بار تا مقصد بعدی حرکت میکند بدون درآمد هزینه، سوخت، هزینه راننده، استهلاک ماشین و لاستیک را دارد.
در نتیجه سرمایهگذاری در این بخش به شدت کاهش یافته و ناوگان را سال به سال پیرتر و فرسودهتر کرده است. طبق آمار سازمان راهداری، ناوگان جادهای در هر صد کیلومتر بیش از ۵۰ لیتر سوخت مصرف میکند که با نوسازی ناوگان در هر صد کیلومتر مصرف سوخت به زیر ۳۰ لیتر خواهد رسید که رقم بزرگی در صرفهجویی سوخت است. اگر فرض را بر این بگذاریم که کامیونهای کشور در سال ۱۰۰ هزار کیلومتر پیمایش مسیر دارند و در این ۱۰۰ هزار کیلومتر ۲۰ لیتر صرفهجویی را لحاظ کنیم این ۲۰ لیتر صرفهجویی برای صد هزار کیلومتر، حدود 2 هزار لیتر خواهد شد که اگر قیمت بینالمللی را نیم دلار در نظر بگیریم حدود ۱۰ هزار دلار برای هر کامیون فرسوده، سوخت اضافه مصرف میکنیم. باید همتی کرد که این ناوگان فرسوده به ناوگان مدرن و حداقل روز دنیا تبدیل شود که با این ناوگان بتوانیم در کشورهای اروپایی تردد کنیم.
امروز تردد ناوگان فرسوده در کشورهای اروپایی بسیار سخت شده است؛ بنابراین باید بارهای کامیونهای فرسوده را در کشوری وسط راه مانند ترکیه یا بلغارستان یا کشوری دیگر روی کامیونهای دیگر تخلیه کنیم تا به راه خود ادامه دهد که موجب افزایش کرایه حمل و زمان حمل میشود؛ در نتیجه فکر میکنم اگر همه ما دور هم باشیم و عزممان را جزم کنیم و بیاییم طرحی نو دراندازیم و شرکتمحوری را بهعنوان اصل تغییر بنیادی بپذیریم و شرکتهای حمل و نقل بزرگ مقیاس در این زمینه به شکل تعاونی با مشارکت تک رانندگیها و تک مالکیها بهعنوان عضو و سهامدار شکل گیرد و به سمت نوسازی ناوگان برویم و شرکتهای حملونقل بتواند خودشان نوسازی ناوگان کنند و نوسازی ناوگان به این شکل نباشد که مجوز ورود را به هر کسی بدهیم که در بازار ایجاد مشکل کند بسیار موفق خواهیم بود.
به امید موفقیت و برنامههای نو و راه افتادن ناوگانی کارآمد و روزآمد برای کشور
سلام
تا زمانیکه مافیای خودرو سازان در کشور، تعیین کننده سیاست های کلان کشور هستند و سیاست گذاران هم وابسته به آنان، نباید از نوسازی ناوگان و حتی خودروهای شخصی، سخن گفت .
نه مجلسیان و نه دولت، هیچ اختیاری ندارند و ۴۵ سال است که ادعای تولید ملی و بهینه می کنند و توفیقشان را هم داریم در خودروهای سواری می ببینیم که قدرت رقابت با خودروهای خارجی را ندارند.
عملا در نظام سیاسی کشور باید اذعان نمود که در روی پاشنه خودش نیست و باید در سیاست های کلی نظام تغییراتی صورت پذیرد و با روشی که چین بکار برد، یعنی انتشار آگهی در سطح بین المللی ، نسبت به جذب نخبگان داخلی و خارجی این صنعت و طراحی و ساخت مدلهای جدید و بروز خودرو اقدام کرد و تا آن زمان هم از محصولات روز دنیا با حذف تعرفه های سنگین گمرکی استفاده کرد. کارخانجات داخلی هم مشابه سایر کارخانجات در بازار رقابتی کار کنند.
سلام
جناب دانشمند
بخش تعاون در حمل ونقل کالای جاده ای در اختیار همان مافیایی است که سال ها تشکلات صنفی کارگری رانندگان را زیر چکمه داشتند یا نمیدانید یا اگر میدانید و بی راهه میروید وااسفا
قانون تعاون را بخوانید تحقیق کنید اتحادیه شرکتهای تعاونی حمل ونقل در استان ها چقدر کشور در تصرف کیست ؟!
چه کسی رییس اتاق تعاون استان است ؟!
چه کسی خود را پدر حمل ونقل میدانید ؟!
شو های برگزار شده و تبلیغاتی اخیر را هم بگذارید کنار اینها و عنوان دکتر و مهندس و نخبه حمل و نقلی را هم ببینید به چه کسی تعلق میگیرد.
آنوقت شما نسخه تعاونی های حمل و نقلی متشکل از رانندگان را مطرح میکنید؟!
آقایان با ز هم با تعاونی های حمل ونقل خانوادگی که چهار چوب مقررات ا ظاهراً حفظ کرده است دوباره در صدر صندلی های تصمیم گیری نشسته آند و مینشینند
شما دیگر چرا؟!
تشکل صنفی کانون سراسری انجمن های صنفی شرکتهای حمل ونقل بین المللی که شما در آن مسیولیت داشتید مگر توانست در مقابل انجمن صنفی شرکتهای حمل ونقل بین المللی ایران که به هیچ عنوان در چهار چوب قوانین و مقررات جاری کشور نیست و نباید وجود داشته باشد تاب بیاورد ؟!
این به آن معنی نیست که آقایان زرنگ و نخبه هستند و نسخه سی سال آینده را پیچیده اند،خیر
پول الیگارش های فاسد و بروکراسی خود فروخته جلو اصلاح امور را خواهد گرفت .
چه از این بهتر خود مالکی یعنی زحمت و هزینه وضرر و ریسک مال دیگران منافع اش مال ما
کجای کارید؟!
بروید مصوبه شماره ۹۳ شورای عالی هماهنگی ترابری کشور مصوب سالهای دهه شصت و هفتاد را مطالعه بفرمایید و ببینید چرا ظرفیت های قانونی تشکیل شرکتهای تعاونی خود راننده تاکنون مسکوت مانده است ؟!
موفق باشید